Απαρχές, Ορισμός, Διεπιστημονικότητα και Υποστηρικτικές Τεχνολογίες
Η ιστορία της απόπειρας δημιουργίας τεχνητής μήτρας αντικατοπτρίζει μια συνεχή εξέλιξη της Αναπαραγωγικής Τεχνολογίας, από το παρελθόν έως τις σύγχρονες ημέρες, που περικλείεται από επιστημονικούς, ηθικούς, και κοινωνικούς προβληματισμούς. Η προσπάθεια αυτή συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με την εξέλιξη των Επιστημών της Ζωής (Εμβρυολογία, Γενετική, Ιστολογία, Βιολογία Συστημάτων και Συνθετική Βιολογία) και της Μηχανικής (Βιοϊατρική Μηχανική, Μηχανική Ιστών, Βιολογική Κυβερνητική και Τεχνητή Νοημοσύνη). Η Εκτογένεση, δηλαδή η ανάπτυξη ενός οργανισμού εκτός της μήτρας που βρίσκεται στο σώμα κάποιου οργανισμού, έχει ισχυρές ρίζες στο παρελθόν. H σύνθεση Τεχνητής Ζωής σε μία τεχνητή μήτρα δεν είναι κάτι καινούργιο. Προϋπήρχε το Μεσαίωνα ως δοξασία, ενσωματωμένη στην Αλχημεία. Εκτός από τη σύνθεση της Φιλοσοφικής Λίθου, υπήρχε και η δοξασία περί σύνθεσης των μικροσκοπικών Homunculi (Ανθρωπίσκων). Τα Homunculi εθεωρούντο βοηθοί των Αλχημιστών στο Μεγάλο Έργο (Opus Mangum), δηλαδή στο έργο της σύνθεσης της Φιλοσοφικής Λίθου και γι'αυτό το λόγο οι Αλχημιστές τα συνέθεταν στο εργαστήριό τους.
Οι μικροσκοπικοί Ανθρωπίσκοι Homunculi, ήταν ανθρωποειδή πλασματάκια, ύψους έως και 30 εκατοστών που δημιουργούνταν μέσα σε μία γυάλινη φιάλη, η οποία έπαιζε το ρόλο της τεχνητής μήτρας για την ανάπτυξή τους. Στο βιβλίο ''Sphinx'' (1873) του Dr. Emil Besetzny, αναφέρεται ότι το 1775, δυο Αυστριακοί Αλχημιστές -ο Κόμης του Τυρόλου Johann Ferdinand von Küffstein και ο Αββάς Geloni (Κληρικός και Ροδόσταυρος)- κατάφεραν να συνθέσουν 10 ζωντανούς Ανθρωπίσκους, υπό ''μυστηριώδεις'' συνθήκες. Για την κατασκευή τους, ο Ελβετός Αλχημιστής Παράκελσος, έλεγε ότι ήταν απαραίτητη η ύπαρξη ενός, αγνώστου, παράξενου υλικού: του ''Ζωικού Βάμματος''. Επρόκειτο φυσικά για ένα ακόμη hoax της τότε εποχής. Η κατασκευή ενός ζωντανού Homunculus και οι αντίστοιχοι παραπάνω μύθοι που συνοδεύουν το εγχείρημα αυτό, αποτελεί έναν ενδόμυχο πόθο, βαθιά ριζωμένο στον δημιουργικό νου. Έναν πόθο στον οποίο, ο Επιστήμονας, ο Φιλόσοφος και ο Καλλιτέχνης, συναντιούνται και ταυτίζονται. Οι Αρχιτέκτονες της Ζωής, όπως χαρακτηρίζονταν οι Αλχημιστές τις εποχές εκείνες, εταυτίζοντο με την εικόνα του Θεού ως Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος.
Ασπρόμαυρη φωτογραφία στα τέλη του 19ου αιώνα, που υποτίθεται ότι απεικονίζει μια αεριζόμενη φιάλη που περιέχει εντός της ένα Homunculus. Στην κορυφή της φιάλης εικονίζονται τα χέρια του τότε -σύγχρονου- Αλχημιστή δημιουργού του και κατόχου του Homunculus.
O όρος ''Εκτογένεση'' (Ectogenesis) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ινδο-Βρετανό φυσιολόγο και μαθηματικό John Burdon Sanderson Haldane. Ο Haldane χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο για πρώτη φορά, στο άρθρο του με τίτλο "Daedalus: Science and the Future", το οποίο δημοσιεύτηκε το 1924. Σε αυτό το άρθρο, προέβλεπε τη δυνατότητα να αναπτύσσονται οι εμβρυϊκοί οργανισμοί εκτός της μήτρας μέσω τεχνολογικών μέσων. Ο όρος αυτός, αργότερα, χρησιμοποιήθηκε ευρέως στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας, ιδίως για να περιγράψει την ιδέα της εξωσωματικής ανάπτυξης ενός εμβρύου σε μία τεχνητή μήτρα.
Ο John Burdon Sanderson Haldane (1892-1964)
Στη Λογοτεχνία, στο μυθιστόρημα ''Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος'' (Brave New World) του Aldous Huxley, η διαδικασία γέννησης παιδιών έχει αλλάξει ριζικά σε σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο. Στον κόσμο αυτό, οι άνθρωποι δεν γεννιούνται με τον τρόπο που ήδη γνωρίζουμε. Στον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο, η γέννηση γίνεται μέσω τεχνητής εξωσωματικής γονιμοποίησης και εκκόλαψης και συνεχούς ρυθμιστικού ελέγχου της ανάπτυξης του εμβρύου. Οι χώροι και οι εγκαταστάσεις που λαμβάνει χώρα η ανάπτυξη αυτή είναι τα Εκκολαπτήρια, τα οποία διαθέτουν βιομηχανικής κλίμακας τεχνητές μήτρες. Δηλαδή πρόκειται για Εκτογένεση Βιομηχανικής Κλίμακας. Στο μυθιστόρημα αυτό, οι άνθρωποι δημιουργούνται σε τέτοιου είδους βιομηχανικού τύπου εργαστηριακές εγκαταστάσεις, όπου επιλέγονται τα γονίδιά τους και ρυθμίζεται ο επιθυμητός τρόπος ανάπτυξης. Τα έμβρυα υποβάλλονται σε επιλογή και μετά τη γέννησή τους, υποβάλλονται επίσης και σε εκπαίδευση ώστε να αναπτύξουν συγκεκριμένες ικανότητες και χαρακτηριστικά. Αυτή η διαδικασία ελέγχου της γέννησης έχει ως στόχο τη δημιουργία μιας κοινωνίας όπου οι άνθρωποι είναι προετοιμασμένοι και προσαρμοσμένοι στους ρόλους που τους αναλογούν, σύμφωνα με το σχεδιασμό της Πλανητικής Παγκόσμιας Κεντρικής Κυβέρνησης.
Θα μπορούσαν οι τεχνητές μήτρες και η Τεχνολογία Εκτογένεσης να εγκαθιδρύσουν μια Φεμινιστική Ουτοπία, απαλλάσσοντας πλήρως τη γυναίκα από το κοινωνικό κατασκεύασμα της τεκνοποίησης και ανατροφής απογόνων; Κάτι τέτοιο θα ήταν μια μορφή ριζικής χειραφέτησης του γυναικείου φύλου από το ρόλο του στην αναπαραγωγή. Επίσης, θα μπορούσαν οι τεχνητές μήτρες και η Τεχνολογία Εκτογένεσης να μας οδηγήσουν προ των πυλών της εγκαθίδρυσης μιας πρωτόγνωρης πραγματικότητας, όπως αυτή που περιγράφεται στο μυθιστόρημα ''Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος'' του Aldous Huxley;
Σήμερα πλέον, το εγχείρημα για την ανάπτυξη τεχνητής μήτρας ανήκει στη θεμελιώδη ανθρωπιστική ιδέα που προάγει την ανθρώπινη παρέμβαση για τη βελτίωση της ανθρώπινης Αναπαραγωγικής Υγείας. Η Υποβοηθούμεν Αναπαραγωγή (Assisted Reproduction/ART), δηλαδή η αναπαραγωγή με τη βοήθεια νέων καινοτόμων μεθόδων, τεχνολογικών συσκευών και υποστηρικτικών τεχνικών, αποτελεί το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση του ελέγχου της ανθρώπινης σύλληψης, ανάπτυξης και γέννησης. Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, η ανάπτυξη της Γενετικής προσέφερε νέες δυνατότητες, μέσω των πρώτων πειραματικών προσπαθειών γονιδιακής τροποποίησης των άνθρωπων με σκοπό τη βελτίωση της υγείας τους και της μεταγεννητικής ποιότητας ζωής τους. Αυτές οι πειραματικές προσπάθειες, προκάλεσαν έντονες συζητήσεις, ενώ ταυτόχρονα άνοιξαν τον δρόμο για την εξέταση της ιδέας για τη δημιουργία συστημάτων Εκτογένεσης (συστήματα τεχνητής μήτρας) .
Στις αρχές του 21ου αιώνα, οι εξελίξεις στην Τεχνητή Νοημοσύνη και η επιτυχής προσπάθεια ως προς την κατανόηση των έμβιων συστημάτων μέσω της Βιοκυβερνητικής, της Συστημικής Βιολογίας (Systems Biology) και της Βιοϊατρικής Μηχανικής, συνέβαλαν στην αύξηση του ενδιαφέροντος για τη δημιουργία Συστημάτων Εκτογένεσης (Ectogenesis Systems). Τότε ήταν που εμφανίστηκαν τα πρώτα πειραματικά πρωτόκολλα ανάπτυξης Συστημάτων Εκτογένεσης αλλά οι προκλήσεις παρέμεναν σημαντικές. Τεχνικές δυσκολίες έκαναν το έργο αυτό όχι μόνο δύσκολο αλλά και αρκετά αμφίβολο ως προς τη βιωσιμότητά του, ακόμα και ως concept. Η πολυπλοκότητα της διαδικασίας της ανάπαραγωγής και η απαρτίωσης πολλαπλών συστημάτων, δεδομένων και μεταβλητών κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης ενός εμβρύου συν το πολύπλοκο περιβάλλον μιας βιολογικής μήτρας, αποτελούσαν πολύ δύσκολα έως και δυσεπίλυτα ζητήματα. Μέχρι και σήμερα, η έρευνα για τη δημιουργία Συστημάτων Εκτογένεσης, εξακολουθεί να είναι στα αρχικά, πολύ πρώιμα στάδια. Η Τεχνητή Νοημοσύνη και η Βιοϊατρική Τεχνολογία συνεργάζονται για να επιλύσουν όλα αυτά τα τεχνικά προβλήματα που ανακύπτουν κατά την έρευνα ανάπτυξης Συστημάτων Εκτογένεσης, ενώ ταυτοχρόνως, αναφύονται διάφορα άλλα ηθικά και νομικά ζητήματα από την πιθανή ανάπτυξη τέτοιων συστημάτων στην πράξη. Τα ρομποτικά συστήματα με ενσωματωμένη Τεχνητή Νοημοσύνη δύνανται να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη αυτής της τεχνολογίας. Οι ερευνητές εξετάζουν πώς ένα ρομποτικό σύστημα μπορεί να αντικαταστήσει ή να υποστηρίξει φυσιολογικές διαδικασίες που σχετίζονται με την ανάπτυξη ενός εμβρύου, την εγκυμοσύνη και τη γέννηση.
Η γενετική τροποποίηση που δύναται να εφαρμοστεί στο πλαίσιο των εφαρμογών της Τεχνολογίας Εκτογένεσης, προκαλεί επίσης εκτεταμένο ενδιαφέρον και συζητήσεις περί των βιοηθικών ζητημάτων. Η δυνατότητα να προσαρμοστεί μια αποτελεσματική γενετική θεραπεία του εμβρύου σε ένα πλήρως ασφαλές και ελεγχόμενο περιβάλλον τεχνητής μήτρας, δύναται να επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη εξέλιξη. Παράλληλα, υπάρχει έντονη προσοχή στις επιπτώσεις αυτής της τεχνολογίας στον πολιτισμό, την κοινωνία και στην αμφιλεγόμενη αντίληψη της ''ηθικής''. Η δημιουργία τεχνητής μήτρας αναδεικνύει ηθικά διλήμματα σχετικά με την αυτονομία, την ιδιωτικότητα, και την ανθρώπινη επέμβαση στις φυσικές διαδικασίες. Συνολικά, η πορεία προς τη δημιουργία τεχνητής μήτρας συνεχίζεται με γρήγορους ρυθμούς, με τους επιστήμονες και τους ερευνητές να προσπαθούν να ξεπεράσουν τις τεχνικές, ηθικές και κοινωνικές προκλήσεις. Η απόπειρα αυτή αναδεικνύεται ως ένας ακόμη σημαντικός πυλώνας της ανθρώπινης προσπάθειας να κατανοήσει, να ελέγξει και να προσαρμόσει την αναπαραγωγική διαδικασία. Όμως, το τεχνικό ερώτημα ακόμα παραμένει. Πως κατασκευάζεται μια τεχνητή μήτρα ώστε να εγκαθιδρυθεί επίσημα στην πράξη η Τεχνολογία Εκτογένεσης;
Φανταστική απεικόνιση μιας υποθετικής μελλοντικής τεχνητής μήτρας (καλλιτεχνική δημιουργία του Επιστημονικού Συντάκτη, Σκηνοθέτη και Ψηφιακού Δημιουργού από την Υεμένη, Hashem Al-Ghaili).
Ποιες είναι οι σύγχρονες τεχνολογίες που θα συμβάλλουν στην κατασκευή μιας ολοκληρωμένης και πλήρως λειτουργικής τεχνητής μήτρας; Η κατασκευή μιας ολοκληρωμένης και πλήρως λειτουργικής τεχνητής μήτρας απαιτεί την ενσωμάτωση πολλών και ποικίλων μορφών τεχνολογιών. Ορισμένες από τις σύγχρονες τεχνολογίες που θα συμβάλλουν σε αυτό το εγχείρημα, είναι οι εξής:
1) Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ): Η ΤΝ θα είναι καίρια για τη δημιουργία μιας τεχνητής μήτρας, καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο και τον συντονισμό των πολύπλοκων διαδικασιών που σχετίζονται με την αναπαραγωγή σε ένα περίπλοκο εμβιομηχανικό περιβάλλον όπως θα είναι η τεχνητή μήτρα.
2) Συνθετική Βιολογία/Γενωμική: Η Συνθετική Βιολογία συμβάλλει στη δημιουργία νέων βιολογικών συστημάτων και η συμβολή της είναι καταλυτική.Ο υπο-τομέας της Συνθετικής Βιολογίας που καλείται Γενωμική Τεχνολογία (με κύριο εκπρόσωπο -μέχρι στιγμής- την Τεχνολογία CRISPR), δίνει τη δυνατότητα γενωμικής σύνταξης και τροποποίησης του κυτταρικού υποστρώματος των ιστομηχανικών διατάξεων που θα απαρτίζουν την τεχνητή μήτρα και επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για βελτίωση των τεχνικών χαρακτηριστικών της τεχνητής μήτρας και για τον ομοιοστατικό έλεγχό της.
3) Ρομποτική: Τα ρομποτικά συστήματα θα παίξουν κεντρικό ρόλο στη δημιουργία μιας τεχνητής μήτρας. Ειδικά σχεδιασμένα ρομποτικά συστήματα και μικρο-μηχατρονικοί αυτοματισμοί, μπορούν να υποστηρίξουν τις φυσιολογικές αναπτυξιακές διαδικασίες στο εμβιομηχανικό περιβάλλον της τεχνητής μήτρας.
4) Τεχνολογία Υλικών: Καινοτόμα υλικά θα είναι απαραίτητα για την κατασκευή των τμημάτων της τεχνητής μήτρας, όπως οι τεχνητοί ιστοί, τα υποστηρικτικά ικριώματα, οι αισθητήρες και οι αυτόματοι μικρο-τελεστές που θα είναι ενσωματωμένοι σε όλο το εύρος της επιφάνειας, των των τοιχωμάτων και των εσωτερικών κοιλοτήτων της τεχνητής μήτρας.
5) Βιοϊατρική Τεχνολογία: Καινοτόμες Ενσωματωμένες Ιατρικές Τεχνολογίες, οπως τα Συστήματα Μοριακής Ανάλυσης κάθε επιπέδου βιολογικής οργάνωσης του εμβρύου (μοριακό-βιοχημικό-κυτταρομορφολογικό-κυτταρογενετικό-καθολικό γενωμικό), θα είναι σημαντικές για τον έλεγχο της ακεραιότητας της τεχνητής μήτρας και της υγεία του αναπτυσσόμενου εμβρύου.
Αυτές οι παραπάνω τεχνολογίες απαιτούν σύγκλιση και συνεκτική συνεργασία ανάμεσα σε επιστήμονες από διάφορους τομείς, καθώς και ευρείες δημόσιες συζητήσεις (debates) για ηθικά και νομικά ζητήματα που θα προκύψουν από την επικείμενη δημιουργία των Συστημάτων Εκτογένεσης. Κοινώς, αυτές οι τεχνολογίες, για να καταστούν συγκλίνουσες, θα πρέπει φυσικά να υπάρξει Διεπιστημονικότητα.
Στο σημείο αυτό, κύριο τεχνικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός συστήματος τεχνητής μήτρας, θα παίξει η Μικρορευστομηχανική (Microfluid Mechanics). Η Μικρορευστομηχανική ασχολείται με τον έλεγχο και την εκμετάλλευση της ροής των υγρών μέσα σε μικρούς χώρους-μικροκοιλότητες, συνήθως μεγέθους μικροσκοπικών διαστάσεων. Αυτή η τεχνολογία μπορεί να είναι κρίσιμη σε διάφορες τεχνικές πτυχές της δημιουργίας τεχνητής μήτρας, όπως:
1) Μεταφορά Υγρών: Η Μικρορευστομηχανική θα συμβάλλει στην ανάπτυξη μικρορευστών συστημάτων μεταφοράς ποσοτήτων υγρών με πλήρη ακρίβεια, όπως αίμα,ορμονών, αυξητικών παραγόντων, υγρών θρεπτικού περιβάλλοντος και πολλών άλλων ουσιών, προσομοιώνοντας τη φυσιολογική διαδικασία της φυσικής βιολογικής μήτρας και συνθέτοντας ένα αποτελεσματικό υπόστρωμα βιώσιμης εκτογένεσης.
2) Αυτόματος Έλεγχος: Η αυτοματοποίηση των προαναφερθέντων διαδικασιών, μέσω μικρορευστομηχανικών συστημάτων ελέγχου, μπορεί να εξασφαλίσει τη συνεχή και ακριβή λειτουργία της τεχνητής μήτρας. Τα ενσωματωμένα συστήματα ευφυούς αυτομάτου ελέγχου θα αποτελούν το βασικό ''εγκέφαλο'' της τεχνητής μήτρας που θα ρυθμίζουν αποτελεσματικά τις διαδικασίες αυτές.
3) Μικρορομπότ: Τα μικρορομπότ θα αποτελούν τους τελεστές του ενσωματωμένου ευφυούς αυτομάτου ελέγχου των μικρορευστομηχανικών συστημάτων. Οι ρομποτικά ελεγχόμενοι μικρορευστομηχανικοί μηχανισμοί θα είναι υπεύθυνοι για τον ακριβή διορθωτικό έλεγχο της ροής των υγρών και της κυκλοφοριας τους σε μικροσκοπική κλίμακα, προκειμένου να ευοδωθούν οι αναπτυξιακές διαδικασίες του εμβρύου και της ομαλής οργανογένεσής του, από το πρώιμο στάδιο μέχρι τη στιγμή της εξόδου του από την τεχνητή μήτρα.
4) Ευφυής Έλεγχος Υδρομηχανικών Διεργασιών της Τεχνητής Μήτρας: Ο ευφυής μικρορευστομηχανικός έλεγχος της τεχνητής μήτρας, θα επιτρέπει την ακριβή παρακολούθηση και την κατανόηση των βιολογικών διεργασιών σε μικροσκοπικές κλίμακες, προσφέροντας εξαιρετική ευκρίνεια και ευέλικτο περιβάλλον πρόληψης και επιδιόρθωσης οποιουδήποτε τεχνικού προβλήματος προκύψει κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του εμβρύου εντός της τεχνητής μήτρας.
Συνεπώς, τα δεδομένα και οι αρχές της Μικρορευστομηχανικής, θα συμβάλλουν στον αποτελεσματικό σχεδιασμό και κατασκευή μιας τεχνητής μήτρας, επιτρέποντας τον έλεγχο και την παρακολούθηση των διαδικασιών που εμπλέκονται στην ανάπτυξη του εμβρύου εντός της εμβιομηχανικής μήτρας αυτής.
Ως προς τον παρεμβατικό έλεγχο των βιολογικών και αναπτυξιακών παραμέτρων του εμβρύου, η Γενωμική Τεχνολογία CRISPR θα παίξει μείζονα ρόλο. Το CRISPR/Cas9, είναι μοριακό σύμπλοκο επαναλαμβανόμενων αλληλουχιών/περιοριστικού ενζύμου, όπου στα Αγγλικά ορίζεται ως Clustered Regularly Interspaced Short Palindromic Repeats (C.R.I.S.P.R.)/Cas9. Το Cas9 είναι ένζυμο γονιδιακής κοπής και επεξεργασίας που ανήκει στις ενδονουκλεάσες περιορισμού. Το Cas9 απαντάται κυρίως στο βακτήριο του Πυογενούς Στρεπτοκόκκου (Streptococcus pyogenes) και κωδικοποιείται στo βακτηριακό κύτταρο τόσο από γονιδιακές περιοχές του πλασμιδίου (ή επισώματος, που είναι πλασμίδιο που ενσωματώνεται στον ξενιστή) όσο και του κεντρικού DNA του βακτηρίου. To CRISPR αποτελεί ένα μοριακο ''ψαλιδιστή-επεξεργαστή-διορθωτή'' του γονιδιώματος. Δύναται να χρησιμοποιηθεί ως τεχνική γενωμικής σύνταξης, επαναρρύθμισης και συνεπώς, τροποποίησης του γονιδιώματος του εμβρύου που θα στοχεύει στον προσδιορισμό και την τροποποίηση συγκεκριμένων γονιδίων ή γονιδιακών ομάδων-δικτύων. Το CRISPR, λειτουργεί σαν ''μοριακό ψαλίδι'', κόβωντας και ράβοντας γονίδια, κατά βούληση μέσα σε κύτταρα κάθε λογής.
Ο ρόλος του CRISPR στον έλεγχο της υγιούς ανάπτυξης του εμβρύου σε περιβάλλον τεχνητής μήτρας, μπορεί να προσδιοριστεί με τους εξής τρόπους:
1) Βελτίωση και Αναβάθμιση του Γενετικού Υλικού: Το CRISPR μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση του γενετικού υλικού των εμβρύων που προορίζονται να εισαχθούν στην τεχνητή μήτρα για ανάπτυξη. Αυτό μπορεί να συμπεριλαμβάνει την αφαίρεση ή την επεξεργασία γονιδίων που σχετίζονται με γενετικές ασθένειες ή την ενίσχυση επιθυμητών χαρακτηριστικών.
2) Προσαρμογή του Έμβιου Συστήματος στο Εμβιομηχανικό Περιβάλλον: Το CRISPR μπορεί να επιτρέψει την προσαρμογή του εμβρύου εντός του εμβιομηχανικού περιβάλλοντος της τεχνητής μήτρας, βελτιώνοντας τις συνθήκες για την ανάπτυξη και την υγεία του εμβρύου, καθώς αυτό αναπτύσσεται μεσα σε αυτήν.
3) Εξάλειψη Γενετικών Ανωμαλιών: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εντοπισμό και τη διόρθωση γενετικών ανωμαλιών σε περιβάλλον IVF (Τεχνητής Γονιμοποίησης ''του σωλήνα''), πριν από την εισαγωγή του εμβρύου στην τεχνητή μήτρα.
4) Πρόληψη και Αφαίρεση ή Μπλοκάρισμα (Αναστολή Έκφρασης) Γονιδίων που ενέχονται σε Κληρονομικές Παθήσεις: Το CRISPR μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της μετάδοσης κληρονομικών ασθενειών, μπλοκάροντας ή αφαιρώντας ολοκληρωτικά μεμονωμένα γονίδια ή ολόκληρες ομάδες γονιδίων ή δίκτυα μεταλλαγμένων γονιδίων, βελτιώνοντας τη συνολική υγεία και ευημερία των μελλοντικών γενεών.
Εν ολίγοις, η χρήση τη Γενωμικής Τεχνολογίας CRISPR στην Τεχνολογία Εκτογένεσης, συνδυάζει την προηγμένη Γενετική Τεχνολογία με τη δυνατότητα επεξεργασίας του ανθρώπινου γονιωδιώματος, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην τεχνική αποτελεσματικότητας των Συστημάτων Εκτογένεσης και προάγοντας τη συνολική υγεία του μελλοντικού παγκοσμίου ανθρωπίνου πληθυσμού.
Πλεονεκτήματα των Τεχνητών Μητρών
Η δημιουργία τεχνητών μητρών και της Τεχνολογίας Εκτογένεσης θα φέρει λύσεις σε πολυάριθμα προβλήμα που ταλανίζουν την υγεία της γυναίκας και το γυναικείο φύλο γενικότερα, αλλά και θα δοθούν ριζικές λύσεις στους μελλοντικούς απογόνους που θα γεννιούνται στο πλήρως ελεγχόμενο εκτογενετικό περιβάλλον. Οι κυριότερες λύσεις που θα δoθούν είναι:
1) Λύση για την αποφυγή ασθένειών και ανεπαρκειών που παρουσιάζουν οι φυσικές μήτρες και αποκλεισμός των επιπλοκών που παρουσιάζονται στο περιβάλλον της φυσικής μήτρας: Οι τεχνητές μήτρες μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική λύση για ζευγάρια που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη φυσική αναπαραγωγή λόγω ανεπάρκειας ή παθήσεων.
2) Πρόληψη Κληρονομικών, Γενετικών και Αναπτυξιακών Ασθενειών: Η χρήση τεχνητών μητρών, σε συνδυασμό με τη γενετική/γενωμική και εμβρυομητρική παρέμβαση/τροποποίηση, θα μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη και αντιμετώπιση γενετικών και αναπτυξιακών ασθενειών, προσφέροντας στα ζευγάρια τη δυνατότητα να μεταδώσουν υγιές γενετικό υλικό στους απογόνους τους, αλλά και να προληφθούν ασθένειες της ανάπτυξης σε αυτούς, διακόπτοντας είτε προσωρινά είτε μόνιμα την τεχνητή κύηση και επαναρρυθμίζοντας εκ νέου, μια νέα εμβρυϊκή κυτταρική σειρά (και κυτταρικά επαναπρογραμματιζόμενη), αυτή τη φορά με νέα δεδομένα και συνεπώς, πιο επισταμένα, πιο εξονυχιστικά και πιο βιώσιμα ώστε να γεννηθεί ένας απόγονος χωρίς κάποιο από τα γνωστά προβλήματα υγείας που ήδη υπάρχουν μετά την έξοδο των απογόνων από τις φυσικές μήτρες (όπου το περιβάλλον της φυσικής μήτρας από μόνο του δεν ευοδώνει την εφαρμογή στρατηγικών πρόληψης, παρέμβασης, πειραματισμού και δοκιμασίας νέων εμβρυμητρικών προληπτικών, πειραματικών και περίπλοκων θεραπευτικών στρατηγικών).
3) Εξατομικευμένη Αναπαραγωγή: Οι τεχνητές μήτρες μπορούν να παρέχουν εξατομικευμένες λύσεις, επιτρέποντας την προσαρμογή της αναπαραγωγικής διαδικασίας στις ανάγκες και τις προτιμήσεις των ατόμων, κατά βούληση και αφήνοντας ελεύθερο χρόνο για προγραμματισμό και σχεδιασμό του απογόνου κατά τα παγκόσμια πρότυπα υγείας και ευεξίας, μακριά από αστάθμητους παράγοντες και άγνωστες μεταβλητές.
4) Εναλλακτική Βιώσιμη Μέθοδος Αναπαραγωγής: Για ζευγάρια όπου η Εξωσωματική Γονιμοποίηση (ART-IVF) αποτελεί δύσκολη διαδικασία, οι τεχνητές μήτρες μπορούν να αντιπροσωπεύουν μια εναλλακτική επιλογή που είναι πιο προσβάσιμη, πιο εύκολη, καθόλου επώδυνη και πιο χαλαρή, με μεγάλη άνεση και προαγωγή ποιότητας ζωής, τόσο για τους γονείς όσο και για τον απόγονο.
5) Ελέγχος Συνθηκών Αναπαραγωγής: Η δημιουργία τεχνητών μητρών επιτρέπει τον πλήρη έλεγχο των βιο-μηχανικών και αναπτυξιακών συνθηκών, υπό τις οποίες λαμβάνει χώρα η ανάπτυξη του εμβρύου, προσφέροντας πλήρως εντυπωσιακά βελτιωμένες πιθανότητες επιτυχούς ανάπτυξης, γέννησης και μετέπειτα, ποιότητας ζωής.
Παρ' όλα αυτά όμως, οι τεχνητές μήτρες, θα πρέπει να συνοδεύονται από ηθικούς και νομικούς προβληματισμούς που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη, κατά την ανάπτυξη και την εφαρμογή τους.
Επαναπρογραμματισμός Κυττάρων
Ενώ η Φυσική Γαμετογένεση είναι η παραγωγή αναπαραγωγικών κυττάρων (γαμετών), δηλαδή σπερματοζωαρίων και ωαρίων, που δημιουργούνται κατά τη δεύτερη εβδομάδα ανάπτυξης του εμβρύου, η Γαμετογένεση στο Εργαστήριο (In Vitro Gametogenesis/IVG) στοχεύει στην συνθετική ανάπτυξη και παραγωγή γαμετών που λαμβάνονται από τους δότες βλαστοκυττάρων. Πρόκειται λοιπόν για μια κύρια διαδικασία στο σύγχρονο τομέα της Αναπαραγωγικής Βιολογίας και συνεισφέρει στα μέγιστα στην Τεχνολογία της Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (Assisted Reproduction Technology) και πιο συγκεκριμένα στην Εξωσωματική Γονιμοποίηση (In Vitro Fertilization/IVF). Ενώ στη συμβατική Εξωσωματική Γονιμοποίηση τα ωάρια απομονώνονται από τις ωοθήκες τις γυναίκας και τα σπερματοζωάρια από το σπέρμα ή τους όρχεις του άντρα (με βιοψία) και στη συνέχεια, υπό εργαστηριακές συνθήκες συνδυάζονται μέσω τεχνικών μικρογονιμοποίησης (μικροέγχυσης σπερματοζωαρίου στο ωάριο/όπως π.χ. με τη Μέθοδο ICSI) για να δημιουργήσουν το ζυγωτό που θα εξελιχθεί σε έμβρυο, η Γαμετογένεση στο Εργαστήριο, χρησιμοποιεί την επαγόμενη διαφοροποίηση για να αναπτυχθούν γαμέτες από βλαστοκύτταρα. Με τη μέθοδο αυτή, μέχρι στιγμής, έχουν αναπαραχθεί τρωκτικά (ποντίκια και αρουραίοι) στο εργαστήριο, ενώ σύντομα, πρόκειται να αναπαραχθούν και μεγαλύτερα θηλαστικά, όπως βοοειδή, χοίροι, χιμπατζήδες και άνθρωποι. Μέχρι στιγμής, όλα καλά μέχρι εδώ. Όμως έπεται μια, εντυπωσιακή, συνέχεια.
Σύντομα, στο κοντινό μέλλον, η εξέλιξη στις Κυτταρικές Τεχνολογίες θα προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα. Με την κάλυψη που θα παρέχουν οι Τεχνολογίες Εκτογένεσης, θα ειναι πλέον εφικτό να λαμβάνουμε μόνο απλά σωματικά κύτταρα από δότες, να τα αποδιαφοροποιούμε στο εργαστήριο και να παράγουμε μια μεγάλη ποικιλία κυττάρων, από γαμέτες και κύτταρα κάθε άλλου ιστού μέχρι αρχεμβρυϊκά βλαστοκύτταρα. Η Κυτταρική Τεχνολογία αυτή είναι γνωστή ως Επαναπρογραμματισμός Κυττάρων (Cell Reprogramming) και αναφέρεται στη δυνατότητα παραγωγής διαφορετικών τύπων κυττάρων μέσω λήψης και επεξεργασίας απλών σωματικών κυττάρων όπως τριχοθυλάκια από απλές τρίχες, λευκά αιμοσφαίρια, επιθηλιακά κύτταρα κάθε λογής, δερματικά κύτταρα και κύτταρα βλεννογόνων (σαν και αυτά που λαμβάνονται στα self tests για τον Covid-19). Αυτή η τεχνολογία, έχει δυνητικά επαναστατικές εφαρμογές στον τομέα της Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής και της Ιατρικής Τεχνολογίας γενικότερα. Συγκεκριμένα, η διαδικασία του Επαναπρογραμματισμού Κυττάρων, περιλαμβάνει τον ρυθμιστικό επαναπρογραμματισμό των σωματικών κυττάρων στο εργαστήριο, όπου λαμβάνονται από δότη, όπως π.χ. δερματικών κυττάρων, ώστε αυτά να αποκτήσουν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά και ιδιότητες ή να μετατραπούν σε άλλα είδη κυττάρων, όπως γαμέτες ή εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα (που θα μπορούν με τη σειρά τους να παράξουν κάθε τύπο κυττάρου του ανθρωπίνου σώματος).
Προσεχώς, αυτή η τεχνολογία, μπορεί να επιτρέψει τη δημιουργία μιας μεγάλης ποικιλίας κυτταρικών τύπων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορες θεραπευτικές εφαρμογές όπως Θεραπευτική Κλωνοποίηση και Ιστομηχανικές Εφαρογές αλλά και Αναπαραγωγική Κλωνοποίηση και φυσικά να εφαρμοστούν στην Αναπαραγωγική/Αναπτυξιακή Τεχνολογία της Εκτογένεσης. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η Τεχνολογία του Κυτταρικού Επαναπρογραμματισμού, βρίσκεται ακόμη στα πρώιμα στάδια της έρευνας και απαιτεί περαιτέρω εργασία πριν να εφαρμοστεί ευρέως στην καθημερινή κλινική πράξη.
Συνεπώς, θα μπορούμε να πάρουμε τους in vitro συγχωνευμένους γαμέτες ή αδιαφοροποίητες εμβρυϊκές μάζες και να τα εμφυτεύουμε απευθείας στην ήδη έτοιμη τεχνητή μήτρα. Έτσι, στη συνέχεια, θα γίνεται η ανάπτυξη του εμβρύου ή πολλών εμβρύων ταυτόχρονα. Αυτή είναι μία από τις πιθανές συνήθεις εφαρμογές σε περιβάλλον τεχνητής μήτρας σε συνδυασμό με τον Κυτταρικό Επαναπρογραμματισμό. Με τη χρήση τεχνητής μήτρας, θα ήταν δυνατόν να εμφυτεύονται in vitro συγχωνευμένοι γαμέτες ή εμβρυϊκές κυτταρικές μάζες απευθείας στο ελεγχόμενο περιβάλλον της εκτογένεσης που προορίζεται να υποστηρίξει την ανάπτυξη εμβρύων προς γένεση ή εμβρύων που θα αναπτύσσουν συγκεκριμένα όργανα, τα οποία θα λαμβάνονται από τη μήτρα και θα συνεχίζεται η ανάπτυξή τους στο εργαστήριο καθώς το αναπτυσσόμενο έμβρυο θα αποβάλλεται από την τεχνητή μήτρα αφού διακοπεί η περαιτέρω ανάπτυξή του σε αυτήν. Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να προσφέρει έναν πιο φυσιολογικό και ελεγχόμενο τρόπο αναπαραγωγής και εμβρυϊκής ανάπτυξης, ενισχύοντας τις πιθανότητες μια πλήρως εξασφαλισμένης και επιτυχούς, υγιούς ανάπτυξης, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο της εμβρυϊκής απόρριψης και αποβολής και φυσικά αφήνοντας ανέπαφο το σώμα της μητέρας από τις επιπλοκές και τα επώδυνα προβλήματα, αλλά και τις μακροπρόθεσμες οργανικές επιπτώσεις που θα μπορούσε να επιφέρει στη γυναίκα μια φυσική εγκυμοσύνη. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση πρέπει ακόμη να εξεταστεί με μεγάλη επιστημονική λεπτομέρεια και να υποστεί αρκετές πειραματικές δοκιμές πριν να γίνει ευρέως αποδεκτή στην κλινική πράξη και στελεχώσει τη ρουτίνα της Αναπαραγωγικής Ιατρικής. Εάν επιτευχθεί αυτό, η ειδικότητα της Γυναικολογίας θα αυτονομηθεί από τη Μαιευτική και η Μαιευτική θα μετατραπεί Αναπαραγωγική Εκτογενετική Ιατρική ή αλλιώς Αναπαραγωγική Ιατρική σε Περιβάλλον Εκτογένεσης (που στην ουσία θα απαρτίζεται από μια πολυδύναμη επιστημονική και τεχνική ομάδα με συντονιστές Βιοϊατρικούς Μηχανικούς ή Εμβρυονιστές όπως θα λέγονται αλλά και Κλινικούς Εμβρυολόγους). Σκεφτείτε ότο, κάτι παρόμοιο θα συμβεί εάν η Κρυονική λειτουργήσει και οι πρώτοι κρυοσυντηρημένοι ασθενείς ανανήψουν από την κατάσταση βιοστασίας στην οποία βρίσκονται (αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη μεταμόρφωση της Ιατρικής στο σύνολό της, την εμφάνιση νέων Ιατρικών Ειδικοτήτων και την εξάλειψη άλλων). Βέβαια, για να συμβεί αυτό το τελευταίο θα πρέπει να σημειωθεί πρόοδος στη Μοριακή Νανοτεχνολογία (δείτε τα 2 άρθρα μου εδώ https://evolutiongr.wixsite.com/society/post/%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-a%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82 και https://evolutiongr.wixsite.com/society/post/%CE%BF%CE%B9-4-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82 ).
Το ξανατονίζω ότι, οι ερευνητικές προόδοι και η εφαρμογή τέτοιων τεχνολογιών θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ηθικά, νομικά και κοινωνικά ζητήματα, καθώς και να υποβάλλονται σε αυστηρούς ελέγχους και ρυθμίσεις.
Η Τρέχουσα Έρευνα στην Εκτογένεση
Την τελευταία περίοδο των 10 χρόνων, η έρευνα για την ανάπτυξη τεχνητών μητρών έχει επικεντρωθεί σε διάφορα ερευνητικά εργαστήρια και πανεπιστήμια παγκοσμίως, κυρίως ανάμεσα σε διεπιστημονικές ομάδες Μηχανικών, Βιολόγων, Επιστημόνων Πληροφορικής και Αυτοματισμού και Ιατρών Αναπαραγωγής. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι εξελίξεις στον τομέα αυτόν συνεχώς τρέχουν, και πρόσφατα πειράματα μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης. Ορισμένα από τα πανεπιστήμια που έχουν ασχοληθεί με την ανάπτυξη τεχνητών μητρών περιλαμβάνουν:
Πανεπιστήμιο του Cambridge (Αγγλία): Ερευνητές έχουν σχεδιάσει πειραματικά μοντέλα τεχνητής μήτρας για την υποστήριξη της ανάπτυξης του εμβρύου.
1) Πανεπιστήμιο του Michigan (ΗΠΑ): Ερευνητές έχουν αναπτύξει μια πρωτόλεια πειραματική μορφή τεχνητής μήτρας που μιμείται τις φυσικές συνθήκες της μήτρας.
2) Πανεπιστήμιο του Tokyo (Ιαπωνία): Ορισμένες ερευνητικές ομάδες έχουν αναπτυξει πειραματικά συστήματα τεχνητής μήτρας με στόχο τη βελτίωση των διαδικασιών αναπαραγωγής και την πρόληψη επιπλοκών της κύησης που αποσκοπεί στη διάσωση του κυήματος.
3) Λοιπές ερευνητικές ομάδες ανά τον κόσμο, όπως αυτές στο Πανεπιστήμιο του Case Western Reserve στις ΗΠΑ, στο Πολυτεχνείο της Σεούλ στη Νότια Κορέα, στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης στην Ελβετία, σε διάφορα Πανεπιστήμια του Γερμανικού Κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης, στο Γερμανικό Ινστιτούτο Μοριακής Γενετικής Max Planck του Βερολίνου και στο Επιστημονικό και Τεχνολογικό Ινστιτούτο Weizmann του Ισραήλ.
Εκτογένεση και Προαγωγή της Γονεϊκότητας των Ομόφυλων Ζευγαριών
Η τεχνητή μήτρα μπορεί να προσφέρει πολλά λειτουργικά πλεονεκτήματα στη γονεϊκότητα των ομόφυλων ζευγαριών. Παρότι αυτή η τεχνολογία βρίσκεται ακόμη σε πολύ πρώιμα στάδια έρευνας και δεν έχει εφαρμοστεί ευρέως στην κλινική πράξη, υπάρχουν πολλά και μεγάλα πλεονεκτήματα στη μελλοντική της χρήση, όπως:
1) Ανεξαρτησία από βιολογικούς περιορισμούς: Η τεχνητή μήτρα θα μπορούσε να παρέχει στα ομόφυλα ζευγάρια τη δυνατότητα να αποφύγουν τους βιολογικούς περιορισμούς που συνδέονται με τη φυσική αναπαραγωγή, όπως η έλλειψη γυναικείων αναπαραγωγικών οργάνων, μήτρας και ορμονών.
2) Εξισορρόπηση Ευκαιριών: Η τεχνητή μήτρα θα μπορούσε να προσφέρει στα ομόφυλα ζευγάρια τη δυνατότητα να μοιραστούν την εμπειρία της εξωσωματικής εγκυμοσύνης,της γέννας και το αίσθημα ικανοποίησης που παρέχει η τεκνοποίηση, εξισορροπώντας έτσι τις ευκαιρίες και δυνατότητες για αναπαραγωγή και τεκνοποίηση μεταξύ ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων ζευγαριών. Θα προάγεται δηλαδή μια καθολική αναπαραγωγική ισότητα.
3) Επιλογή κληρονομικών χαρακτηριστικών: Μέσω της τεχνητής μήτρας και άλλων τεχνολογιών, τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούσαν να έχουν επιλογές σχετικά με τα κληρονομικά χαρακτηριστικά του εμβρύου, όπως η απουσία ή η παρουσία συγκεκριμένων γονιδίων (ρυθμίζοντας το χρώμα ματιών, το ύψος, κλπ).
4) Ανεξαρτησία από της παραδοσιακούς γονικούς κοινωνικούς ρόλους: Η τεχνητή μήτρα θα μπορούσε να παρέχει στα ομόφυλα ζευγάρια τη δυνατότητα να αναπαράγονται ανεξάρτητα από παραδοσιακές ρολο-καθορισμένες αναπαραγωγικές διαδικασίες που οι κοινωνικές τάσεις κατά καιρούς επέβαλλαν στα μέλης της εκάστοτε κοινωνίας, ανά τον κόσμο.
Συνθετική Γονιμοποίηση (Synthetic Fertilization), Πολυγονεϊκότητα, Αιμομιξία και Ακούσια Γονεϊκότητα
Η Συνθετική Γονιμοποίηση αποτελεί υποκατηγορία εφαρμογών της Τεχνολογίας του Κυτταρικού Επαναπρογραμματισμού και συνιστά μια καινοτόμο προσέγγιση που αποσκοπεί στη δημιουργία ωαρίων και σπερματοζωαρίων από σωματικά κύτταρα δότη με στόχο τη συγχώνευσή τους για το σχηματισμό του ζυγωτού και έπειτα, την εμφύτευση του ζυγωτού σε τεχνητή μήτρα. Κατά την επεξεργασία των παραγόμενων ζυγωτών στο εργαστήριο, πριν αυτά εμφυτευτούν στην τεχνητή μήτρα, δύναται να γίνει η επεξεργασία τους με τη Γενωμική Τεχνολογία CRISPR-Cas. Μέσω αυτής, οι επιστήμονες μπορούν να επεμβαίνουν άμεσα στο DNA επιδιορθώνοντας, αφαιρώντας και προσθέτοντας γονίδια, στο στάδιο της γαμετογένεσης.
Έτσι, πολύ σύντομα, ακόμη και ενήλικες χωρίς σπέρμα ή ωάρια θα μπορούν να γίνουν βιολογικοί γονείς, όπως επίσης και άτομα με ασθένειες που επηρεάζουν το αναπαραγωγικό σύστημα. Ακόμα κι ένας μοναχικός άνθρωπος που δεν έχει σύντροφο και θέλει να γίνει γονιός (και εφόσον έχει το οικονομικό υπόβαθρο και την ψυχο-συναισθηματική ακεραιότητα να αναλάβει αυτό το ρόλο) θα μπορέσει να τεκνοποιήσει μιας και θα μπορεί να δημιουργηθεί ωάριο και σπερματοζωάριο από το δικό του και μόνο, σωματικό κύτταρο (από ένα απλό κύτταρο μιας τρίχας του σώματός του). Το ίδιο και ένας ηλικιωμένος ή ακόμα και ένας προέφηβος. Ακόμη, γονείς θα μπορούν να γίνουν και περισσότερα των δυο άτομα, όπως κοινωνικές ομάδες, που επιθυμούν να αποκτήσουν βιολογικό απόγονο με συγκεκριμένα ίσως χαρακτηριστικά. Θα είναι πλήρως εφικτό και γι'αυτές τις πολυμελείς ομάδες να γίνουν γονείς.
Ακόμα, θα υπάρχει η δυνατότητα να γίνονται κάποιοι γονείς χωρίς έγκριση και να είναι εύκολη πλέον και η αιμομιξία. Η γαμετογένεση στο εργαστήριο δεν αποκλείει το ενδεχόμενο της αιμομιξίας μέσω της Συνθετικής Αναπαραγωγής, κυρίως στην περίπτωση του ενός γονέα, δηλαδή στην Ατομική Συνθετική Αναπαραγωγή. Συνεπώς θα είναι πλέον δυνατόν να κληρονομηθούν δύο αντίγραφα γονιδιωμάτων από τον ίδιο δότη, του οποίου τα κύτταρα θα έχουν διαφοροποιηθεί σε ωάρια και σπερματοζωάρια με βάση τα σωματικά κύτταρα του ιδίου. Ωστόσο βέβαια, υπάρχει θα ο φόβος της λεγόμενης ''Ακούσιας Γονεϊκότητας'', καθώς θεωρητικά τουλάχιστον θα είναι δυνατόν να δημιουργούνται βλαστοκύτταρα από τα κύτταρα που ο κάθε άνθρωπος αποβάλλει από την καθημερινή παρουσία του σε διάφορους χώρους στους οποίους κινείται (σπίτι, περιβάλλον δουλειάς, τακτικά μέρη που επισκέπτεται, κλπ). Τέτοιες περιπτώσεις, ενδέχεται βέβαια να είναι κάπως σπάνιες, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα να συμβούν.
Μέσω της Συνθετικής Γονιμοποίησης, η ανάπτυξη συνθετικών ωαρίων και σπερματοζωαρίων από εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα τα οποία θα αναπτύσσονται με Κυτταρικό Επαναπρογραμματισμό απλών σωματικών κυττάρων, δεν αποκλείεται να προκύπτουν αναπαραγωγές και γεννήσεις ατόμων, άνευ πρότερης απόφασης και άνευ έγκρισης του ακουσίου δότη κυττάρων. Μπορεί κάποιος να φανταστεί το υποθετικό σενάριο, π.χ. να σηκώνεται κάποιος άνθρωπος από ένα τραπέζι κάποιου π.χ. ξενοδοχείου ή εστιατορίου και να έρχεται κάποιος τύπος στο σημείο που καθόταν ο πρώτος και να συλλέγει μια τρίχα που έπεσε από τον πρώτο, με πρόθεση να χρησιμοποιηθούν τα κύτταρα αυτά της τρίχας του για επεξεργασία, ανάπτυξη και τέλος δημιουργία εμβρύου προς γέννηση, σε μία τεχνητή μήτρα ενός εργαστηρίου. Σπάνιο ανεπιθύμητο σενάριο μεν αλλά εφικτό δε. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται Ακούσια Γονεϊκότητα.
Επαναπροσδιορισμός του Θεσμού της Οικογένειας
Η χρήση της Τεχνολογίας Εκτογένεσης, δύναται να επαναπροσδιορίσει εκ νέου την έννοια του ''Θεσμού της Οικογένειας'', αλλά φυσικά αυτό, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών, νομικών, πολιτιστικών και ηθικών συνθηκών και επικείμενων προοπτικών. Πιθανά σενάρια που θα μπορούσαν να επαναπροσδιορίσουν την έννοια της οικογένειας, περιλαμβάνουν:
1) Ποικιλία Δομών Οικογενειών: Η δυνατότητα να χρησιμοποιούνται τεχνητές μήτρες και άλλες τεχνολογίες αναπαραγωγής, μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες ποικίλες δομές οικογενειών, όπως ομόφυλα ζευγάρια ή άτομα που δεν μπορούν να αναπαράγονται με παραδοσιακό τρόπο.
2) Εξασθένηση της Εξάρτησης των Ζευγαριών από τη Βιολογική Γονιμοποίηση: Οι οικογενειακές σχέσεις θα μπορούσαν να βασίζονται λιγότερο στη βιολογική γονιμοποίηση και περισσότερο στην επιλογή, τη φροντίδα και την αγάπη των απαγόνων αλλά και στην ισχυροποίηση των σχέσεων μεταξύ των μελών των ζευγαριών, επαναπροσδιορίζοντας και εξατομικεύοντας την έννοια και τη λειτουργία αυτού που ονομάζεται ''οικογένεια''.
3) Ανοιχτότητα στις Τρέχουσες Εξελισσόμενες Έμφυλες Ταυτότητες: Παιδιά που προέρχονται από τεχνητές μήτρες μπορεί να βιώνουν ποικίλες μορφές ταυτότητας και η έννοια της οικογένειας μπορεί να καταστεί περισσότερο ρευστή, ευέλικτη και φυσικά, ανοιχτή σε ποικίλες εμπειρίες (θα είναι εύκολη η υιοθέτηση των έμφυλων ταυτοτήτων, των κοινωνικών φύλων και ο πειραματισμός με διάφορες μορφές και εκδοχές της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, χωρίς αυτή να ρυθμίζεται, να καθορίζεται και να επιβάλλεται από κάποιο συγκεκριμένο παραδοσιακό/πατροπαράδοτο σύστημα όπως γινόταν μέχρι στιγμής στο κοντινό παρελθόν.
4) Αναπαραγωγή χωρίς Φύλο ή Αφυλετική Αναπαραγωγή: Η τεχνητή μήτρα μπορεί να επιτρέψει σε άτομα ή ζευγάρια να αναπαράγονται ανεξάρτητα από το φύλο τους, αλλάζοντας τις παραδοσιακές αντιλήψεις για τον ρόλο του φύλου στην αναπαραγωγή, την τεκνοποίηση αλλά και την κοινωνία, γενικότερα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι, στο βάθος, η χρήση της Τεχνολογίας Εκτογένεσης θα επαναπροσδιορίσει πλήρως τους ρόλους στην οικογένεια και φυσικά τον ίδιο το θεσμό της. Τεχνικά, με την εφαρμογή της Εκτογένεσης, σε πολλές περιπτώσεις, δεν θα υπάρχει βιολογικός πατέρας ούτε και βιολογική μητέρα, διότι οι δότες κυττάρων θα μπορούν να παραγγέλνουν να τροποποιείται η χρωμοσωμική δομή των κυττάρων που θα καταθέτουν στις Τράπεζες Βιοϋλικού και στις Εταιρείες Βιοτεχνολογίας, έτσι ώστε να συνδυάζονται κατά παραγγελία τα χαρακτηριστικά των εκάστοτε δοτών, με σκοπό να γεννιέται ένα βιολογικά και βιοψυχολογικά εύρωστο παιδί. Τελικά δεν θα υπάρχει ''μητέρα'' ή ''πατέρας'' ή ''γονέας'', παρά μόνο δότης κυττάρων (δότης βιοϋλικού). Η έννοια της ''μητέρας'' και του ''πατέρα'' θα είναι καθαρά κοινωνική, ρευστή και συνεπώς προαιρετική. Και επομένως, τόσο τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούν να τεκνοποιούν όσο και εκείνα τα άτομα που αυτοαποκαλούνται πανσεξουαλικά (pansexuals), ασεξουαλικά (asexuals), non-binary (μη-δυαδικά) και λοιπές κατηγορίες του φάσματος του κοινωνικού φύλου.
Αλήθεια, τι σημαίνει ''Οικογένεια''; Είναι όντως ''Οικογένεια'' αυτό που μέχρι στιγμής όλοι ξέρουμε ή μήπως απλά μία από τις πολλές μορφές του Οικογενειακού Φάσματος; Ας σταθούμε στην τελευταία λέξη: Φάσμα. Ναι, λοιπόν, σωστά, η Οικογένεια είναι ένα Πλουραλιστικό Φάσμα Διαπροσωπικών Σχέσεων. Το ίδιο ισχύει και για το Κοινωνικό Φύλο (Gender). Το Κοινωνικό Φύλο δεν πρέπει να συγχέεται με το Βιολογικό Φύλο (Sex). Είναι εντελώς διαφορετικά αυτά τα δυο. Όμως πολλοί αδαείς ή μη-νοήμονες τα μπερδεύουν, εκφράζοντας ανόητες και μη αποδεκτές απόψεις.
Παρ'όλα αυτά, βέβαια, καθώς δεν ζούμε όλοι σε κοινωνίες καλλιεργημένων και γενικά λειτουργικώς εγγράμματων ανθρώπων (όπως π.χ. η ελληνική κοινωνία, οι βαλκανικές κοινωνίες και οι συντηρητικές κοινωνίες της Μέσης Ανατολής), αξίζει να σημειωθεί ότι η αποδοχή της Τεχνολογίας Εκτογένεσης και των θεσμικών/κοινωνικών αλλαγών που αυτή θα επιφέρει, δεν θα είναι κάτι το εύκολο. Όμως με μια αποφασιστικά δυναμική στρατηγική συντονισμένης κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης, οι αλλαγές αυτές θα γίνουν αργά ή γρήγορα αποδεκτές, σχεδόν παντού στον κόσμο (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο).
Επιπτώσεις στο Θηλασμό: Ο Θηλασμός ως μία Άχρηστη ή τουλάχιστον Προαιρετική Πρακτική.
Μια ακόμα πραγματικότητα που θα επηρεαστεί και θα καταστεί περιττή ή τουλάχιστον προαιρετική για τη γυναίκα, θα είναι η πρακτική του θηλασμού. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι γυναίκες, μετά τη γέννα τους, θηλάζουν τα βρέφη τους. Με την Τεχνολογία Εκτογένεσης, θα πράγματα πλέον θα αλλάξουν. Τίθεται λοιπόν εδώ το κρίσιμο ερώτημα: Με ποιον τρόπο θα θηλάζουν οι μητέρες, μιας και δεν θα μένουν έγγυες και ο αδένας της υπόφυσής της δεν θα εκκρίνει προλακτίνη, καθώς δεν θα έχει προηγηθεί εγκυμοσύνη; Θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει εδώ ότι, θα μπορεί να υπάρξει έκκριση προλακτίνης στο σώμα της γυναίκας και συνεπώς, πράξη θηλασμού, με φαρμακευτικό τρόπο. Δηλαδή με τη χρήση φαρμακευτικών ουσιών-διεγερτών της προλακτίνης. Διότι, ως γνωστόν, οι μητέρες που δεν έχουν περάσει από τη φυσική εγκυμοσύνη, το σώμα τους δεν θα είναι υφιστάμενο στις φυσιολογικές ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι οποίες συμβάλλουν στην παραγωγή και έκκριση προλακτίνης. Συνεπώς, θα είναι εφικτό να χρησιμοποιηθούν φαρμακευτικές μεθόδοι για τη βιοχημική-ορμονική προσομοίωση της παραγωγής προλακτίνης και τη δημιουργία συνθηκών που επιτρέπουν το θηλασμό στο παιδί που έχει γεννηθεί από τεχνητή μήτρα. Ωστόσο όμως, αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι πολύπλοκη και να ενέχει αρκετές παρενέργειες σε πολλά άτομα και συνεπώς, μια τέτοια πρακτική απαιτεί προσεκτική διαχείριση από ειδικούς γιατρούς. Ακόμα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι επιπτώσεις και οι δυνατότητες αυτών των φαρμακευτικών ορμονικών τεχνικών παραμένουν υπό έρευνα. Στο σημείο εδώ λοιπόν, παρατηρούμε ότι η πράξη του θηλασμού, θα καταστεί προαιρετική και σιγά σιγά, θα αρχίσει να εγκαταλείπεται πλήρως από τις γυναίκες.
Αν μία γυναίκα, της οποίας το παιδί έχει αναπτυχθεί σε τεχνητή μήτρα, δεν θέλει να λάβει φαρμακευτικούς διεγέρτες προλακτίνης, τοτε στην περίπτωση αυτή δεν θα θηλάσει. Συνεπώς, ο θηλασμός θα καταστεί σε λίγο διάστημα από προαιρετικός μέχρι και άχρηστος. Αν μια γυναίκα, της οποίας το παιδί έχει αναπτυχθεί σε τεχνητή μήτρα, δεν επιθυμεί να λάβει φαρμακευτικούς διεγέρτες προλακτίνης ή να προβεί σε άλλες μεθόδους προκειμένου να προκαλέσει την παραγωγή γάλακτος, τότε είναι σίγουρο ότι έχει αποφύγει πλήρως το θηλασμό, χωρίς καμία φυσικά επίπτωση για το παιδί. Σε αυτήν την περίπτωση, ο θηλασμός θα μπορούσε να θεωρηθεί προαιρετικός ή μη-χρήσιμος για τη συγκεκριμένη γυναίκα. Και αυτό φυσικά, θα εξαπλωθεί ως νοοτροπία για τις περισσότερες γυναίκες σε όλον τον πλανήτη Γη.
Και ο λόγος είναι ότι, η επιλογή του θηλασμού είναι πάντα μια προσωπική υπόθεση και εξαρτάται από τις προσωπικές προτιμήσεις και αποφάσεις της κάθε γυναίκας. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις, όπως η χρήση τεχνητών μητρών θα φέρουν πλήρεις μεταβολές στις παραδοσιακές πρακτικές και θα οδηγήσουν σε νέες προσεγγίσεις, αντιλήψεις και νοοτροπίες σχετικά με την μητρότητα, την οικογένεια και την ανατροφή των παιδιών.
Ο θηλασμός είναι μια φυσιολογική φυσική διαδικασία που προσφέρει σημαντικά οφέλη για τα βρέφη και τα μωρά. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως όταν οι μητέρες δεν είναι σε θέση να θηλάσουν λόγω υγείας, προσωπικών προτιμήσεων ή άλλων περιστάσεων, το να μη θηλάζει το παιδί δεν αποτελεί κανενός είδους πρόβλημα, εφόσον υπάρχουν εναλλακτικές διαδικασίες διατροφής που παρέχουν τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες. Η σημασία του θηλασμού βασίζεται σε πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της παροχής αντισωμάτων, της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος, και της ενίσχυσης του δεσμού μεταξύ μητέρας και παιδιού. Ωστόσο, όταν δεν είναι δυνατός ο θηλασμός ή όταν πλέον ο θηλασμός θα καταστεί προαιρετικός ή και μη-χρήσιμος, τότε τα εναλλακτικά τρόφιμα, όπως το γάλα βρεφικής φόρμουλας (το οποίο θα παρέχει πλήρως όλα τα συστατικά για τη θρεπτική και ανοσοποιητική θωράκιση του νεογνού και του βρέφους), θα μπορούν πλέον να παρέχουν όλες εκείνες τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες για την υγιή ανάπτυξη του παιδιού. Είναι σημαντικό, ο κάθε γονιός, ανεξαρτήτως φύλου, να συμβουλεύεται τους ειδικούς επιστήμονες και επαγγελματίες υγείας, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η διατροφή του παιδιού του θα είναι η κατάλληλη, υγιεινή και πλήρης.
Συντηρητισμός και Παραδοσιοκρατία Εναντίον Ανάπτυξης και Προόδου
Τίθεται λοιπόν ένα ερώτημα κρίσεως: Θα μπορέσει η Τεχνολογία Εκτογένεσης και οι κοινωνικές αλλαγές που αυτή θα επιφέρει να γίνουν αποδεκτές από τους συντηρητικούς και βαθιά θρησκευόμενους παραδοσιοκράτες; Η απάντηση είναι ''ναι'' αλλά όχι αμέσως.
Η αποδοχή της Τεχνολογίας Εκτογένεσης και των συνεπικουρούμενων κοινωνικών αλλαγών που αυτή θα επιφέρει, από συντηρητικούς και βαθιά θρησκευόμενους παραδοσιοκράτες, μπορεί να εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των πολιτιστικών, θρησκευτικών, ηθικών και προσωπικών πεποιθήσεων. Οι πιθανοί παράγοντες που ενδέχεται να επηρεάσουν την αποδοχή της τεχνητής μήτρας είναι οι εξής:
1) Θρησκευτικές Πεποιθήσεις: Οι βαθιά θρησκευόμενοι βασίζουν τις πεποιθήσεις τους σε φανταστικές ιστορίες θρησκευτικών κειμένων, πλοκών, παραβολικών μύθων, συμβολικής συνθηματολογίας και φανταστικών εσχατολογικών προσώπων και συνεπώς, συνθέτουν στο μυαλό τους και τις αντίστοιχες δογματικές-ηθικοπρακτικές αρχές (οι οποίες φυσικά είναι ψευδείς, φαντασιακές και πλασματικές). Η έλλειψη συμβατότητας ανάμεσα σε αυτές τις φαντασιόπληκτες πεποιθήσεις και τις νέες Αναπαραγωγικές Τεχνολογίες, ενδέχεται να οδηγήσει στην απόρριψη των δεύτερων.
2) Πολιτιστική και Ιστορική Καταγωγή: Η αποδοχή των κοινωνικών αλλαγών συχνά εξαρτάται από τον πολιτισμό, την ιστορία και την εθνική καταγωγή του κάθε ατόμου ή της κοινότητας. Οι παραδόσεις και οι ''αξίες'' που προέρχονται από την ιστορία ενός πληθυσμού επηρεάζουν την αντίληψή του ως προς τις καινοτομίες. Εθνότητες και εθνικές ομάδες που χαρακτηρίζονται από θρησκευτικότητα και εθνικιστικές/πατριωτικές παραδοσιακές αντιλήψεις, αντιστέκονται στις τεχνολογικές καινοτομίες και κοινωνικές αλλαγές, σε σημείο που να αποκλείουν τους εαυτούς τους από τα οφέλη που αυτές παρέχουν (κάτι που καθίσταται αυτοκαταστροφικό για τα μέλη τέτοιων εθνοτήτων και ομάδων).
3) Εκπαίδευση και Ενημέρωση: Η εκπαίδευση και η ενημέρωση είναι σε σημαντικό βαθμό χρήσιμη για την κατανόηση και την υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών. Η παροχή σωστών πληροφοριών σχετικά με τα πλεονεκτήματα, τους κινδύνους και τις κοινωνικές επιπτώσεις των τεχνολογιών μπορεί να επηρεάσει την αντίληψη του κοινού με θετικά αποτέλεσματα.
4) Προσωπικές Πεποιθήσεις: Οι προσωπικές πεποιθήσεις του κάθε ανθρώπου και κατ'επέκταση εκείνες οι ισχυρές πεποιθήσεις που κατευθύνουν τα κίνητρα της δράσης και των αποφάσεών τους (δηλαδή οι αξίες), παίζουν κρίσιμο ρόλο στην αποδοχή και υιοθέτηση τεχνολογιών και κοινωνικών αλλαγών. Από την άλλη όμως, το εύλογο είναι, ότι ακόμα και σε συντηρητικές κοινότητες, σίγουρα θα υπάρχουν άνθρωποι που ενδέχεται να υιοθετήσουν πιο προοδευτικές απόψεις από την πλειονότητα των ομοίων τους.
Βέβαια, καμία κοινότητα δεν μπορεί να ασκήσει βέτο στην υιοθέτηση ρηξικέλευθων τεχνολογιών και την ευρύτερη κοινωνική αλλαγή που αυτές επιφέρουν. Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι, η παγκόσμια κοινωνία προχωρά προς μια πιο ανοικτή και πολυμορφική αντίληψη των πραγμάτων, ασχέτως εάν οι τεχνολογικές επαναστάσεις και κοινωνικές αλλαγές εμφανίζουν κατά καιρούς προκλήσεις, αντιστάσεις, αντιρρήσεις και απορρίψεις.
Εμβρυομηχανική (Embryonic Engineering), Parahumans, Pet-Humans και οι Νέες Μορφές Ζωής
Αναμφισβήτητα, οι τεχνητές μήτρες θα είναι κάτι το ριζοσπαστικά καινοτόμο και ρηξικέλευθο. Η μαζική χρήση τους θα είναι καταλυτική στην Τεχνολογία Αναπαραγωγής αλλά επίσης και για τον επαναπροσδιορισμό των διαφόρων ηθικοπρακτικών εννοιών, οι οποίες μέχρι τώρα έχουν εκληφθεί και ερμηνευτεί με λανθασμένο τρόπο από τον άνθρωπο και τα αξιακά του συστήματα. Η Τεχνολογία Εκτογένεσης σε συνδυασμό με τις Συνθετικές Μεθόδους Παραγωγής Αναπαραγωγικών Κυττάρων (Κυτταρικός Επαναπρογραμματισμός) τόσο από βλαστοκύτταρα όσο και από ήδη διαφοροποιημένα κύτταρα (Συνθετική Βιολογία), θα δώσουν γένεση σε ένα νέο τομέα των Βιοεπιστημών: Την Εμβρυομηχανική ή Εμβρυονική Μηχανική (Embryonic Engineering). Η Εμβρυομηχανική είναι η μηχανίκευση της εμβρυϊκής ανάπτυξης. Εν ολίγοις, θα είναι εφικτό να κατασκευαστεί ένας ολόκληρος άνθρωπος, κυριολεκτικά στο εργαστήριο, με πρώτη ύλη μερικά σωματικά κύτταρα, όπως π.χ. τρίχες. Στο μέλλον λοιπόν, ένας άνθρωπος ενδέχεται να μην έχει γονείς, αλλά οι βιολογικοί γονείς να είναι οι τρίχες του ή το δέρμα ενός οποιουδήποτε ανθρώπου. Οι ''τεχνικοί γονείς'' του ανθρώπου αυτού, θα είναι η επιστημονική ομάδα που θα τον αναπτύξεει μέσα στην τεχνητή μήτρα του εργαστηρίου Εμβρυομηχανικής. Αυτός ο άνθρωπος θα είναι ένα γνήσιο, αντιπροσωπευτικό προϊόν Εκτογένεσης.
Η προέκταση της Εμβρυομηχανικής θα είναι η Νεογενετική ή Νεογονία (Neogenics). Η Νεογενετική αποτελεί ένα αναπτυσσόμενο concept για μια νέα μορφή Βιοτεχνολογίας που θα στοχεύει στη δημιουργία εντελώς νέων μορφών ζωής. Στη Νεογενετική, ο όρος ''ζωή'' αποδίδεται με όρους Μηχανικής (Engineering) και τα έμβια συστήματα περικλείουν διάφορες άλλες μορφές ζωής, άγνωστες μέχρι τώρα στους περισσότερους ανθρώπους. Η Βιόσφαιρα της Νεογενετικής, θα περιλαμβάνει τα Βιο-ειδή (Bionts) όπου, εκτός από τα γνωστά ζώα, φυτά, μικροοργανισμούς και ενδοπαράσιτα (ιούς), συμπεριλαμβάνει και τις συνθετικές μορφές ζωής, όπως τα Pet-Humans και τα Toy-Humans (και πολλά άλλα), που θα είναι ανθρωποειδή κατοικίδια των εξελιγμένων Transhumanists Μετανθρώπων. Πρόκειται για γενετικά τροποποιημένα ανθρωποειδή κατοικίδια που θα βρίσκονται -αναπτυξιακά- καθηλωμένα στο στάδιο της βιολογικής νεοτενίας, χωρίς να μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω και να ενηλικιωθούν. Αυτό θα αλλάξει εντελώς την οπτική των Εξελικτικών Βιολόγων για την εξέλιξη των ειδών, εισάγοντας την Θεωρία Evo-Devo Biology στο πειραματικό περιβάλλον των Εργαστηρίων Βιολογίας των Συστημάτων (Systems Biology). Κάτι πραγματικά ανέφικτο κι εντελώς αδύνατο, μέχρι σήμερα.
Μια επιτυχημένη Νεογενετική Σύνθεση θα απαιτεί ολοκληρωμένη και εντατική γνώση σχεδόν κάθε κλάδου της Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Βιολογίας. Πρόκεται για μια εντελώς διαφορετική σειρά κατανόησης των μηχανισμών της ζωής, από την σκοπιά του Σχεδιαστή Μηχανικού. Νεοφανείς Επιστήμες όπως η Νανοβιολογία και η Μηχανική της Ανάπτυξης (Developmental Engineering-Morphogenetic Engineering), αρχίζουν ήδη να διερευνώνται και να διευρύνονται, τόσο από θεωρητικής πλευράς όσο και από πλευράς υλικο-τεχνικών υποδομών για την μελλοντική διαμόρφωση της Νεογενετικής. Τα νέα ανθρωποειδή είδη, ενδέχεται να μην έχουν φύλο ή να υπάρχει συνδυασμός φύλων (ή ερμαφρόδιτα ή μεσόφυλα ή να διαθέτουν ψευδο-διάστικτες ιδιότητες).
Με την Εκτογένεση, ανοίγει ο δρόμος του ελεύθερου πειραματισμού με ανάμεικτους ανθρώπινους και άλλους ζωικούς εμβρυϊκούς ιστούς, θηλαστικών και μη, ζώων. Έτσι, θεμελιώνεται η Νεογενετική ή Νεογονία (Neogenics).
Με την ανάπτυξη και χρήση των Pet-Humans, η Νεογενετική θα μπορέσει κάποια στιγμή θα λύσει το πρόβλημα του πειραματισμού στις Κλινικές Νευροεπιστήμες, ιδίως όταν πρόκειται για νοητικές ασθένειες που δεν μπορούν να αναπαραχθούν στα -ήδη γνωστά- χρησιμοποιούμενα πειραματόζωα στο εργαστήριο. Εκτός φυσικά ότι τα Pet-Humans θα αναβαθμίσουν την Κοινωνική Σφαίρα και την Διαπροσωπική Οικολογία των Neo-Sapiens Transhumans του μέλλοντος.
Εν ολίγοις, μέσω της Νεογενετικής, σχεδιάζεται μια ολόκληρη ''Ανθρωπολογία'' τέτοιων όντων, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του τροποποιημένου-ενισχυμένου ανθρώπου-Μετανθρώπου.
Τα παραπάνω είδη πλασμάτων, δεν υφίστανται φυσικά, μέχρι στιγμής. Είναι υποθετικοί Νεοφανείς Οργανισμοί, εξ'ού και το concept της ''Νεογονίας'', ''Νεογένεσης'' ή ''Νεογενετικής''. Θα είναι όμως οργανισμοί συνθετικά δημιουργημένοι, οι οποίοι δεν υπήρχαν πριν, με βάση τους ήδη υπάρχοντες εξελικτικούς μηχανισμούς της Γενετικής Ποικιλομορφίας. Θα σχεδιαστούν προσεκτικά τα πρωτόκολλα της ανάπτυξης και της σύνθεσής τους, ώστε να υπάρξουν κάποια στιγμή στο μέλλον. Θα είναι υβρίδια-χίμαιρες ανθρώπων και ζώων και από την ανάμιξη αυτή, θα προκύψει κάτι άλλο, κάτι νεοφανές. Θα προκύψει μία σειρα από νέες μορφές ζωής και νόησης. Θα επέλθει μια εντελώς νέα μορφή Ειδογένεσης (νέα έμβια είδη). Μία μορφή Τεχνητής-Συνθετικής Ειδογένεσης (Artificial-Synthetic Speciation). Τα νέα συνθετικά αυτά είδη, ενδέχεται να μην μοιάζουν ούτε με ζώα ούτε και, πλήρως, με ανθρώπους. Συμβατικά, θα καλούνται με διάφορα ονόματα (νεολογισμοί), όπως ''Parahumans'' (Παράνθρωποι) και στην πιο καθημερινή τους μορφή, ως ''Pet-Humans'' (Άνθρωποι-Κατοικίδια) και ''Toy-Humans'' (Άνθρωποι-Παιχνίδια).
Νέα Ζωικά Είδη θα γεννηθούν, νέες μορφές ζωής όπου μέχρι σήμερα δεν μπορούμε να τις φανταστούμε. Νέα έμβια όντα θα εμφανιστούν στα εργαστήρια Νεογενετικής σε σημείο που ούτε εμείς ούτε και τα -μέχρι στιγμής- σενάρια Επιστημονικής Φαντασίας δύνανται να συλλάβουν.
Ο λόγος που θα συντεθούν τέτοιοι οργανισμοί είναι, στην αρχή, καθαρά για πειραματικούς εργαστηριακούς, γνωσιολογικούς αλλά και καλλιτεχνικούς σκοπούς (στα πλαίσια του νέου είδους τέχνης που καλείται BioArt) . Ο πειραματισμός με ζώα εργαστηρίου, πλέον έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο κορεσμού από την πλευρά των αξιόπιστων πειραματικών δεδομένων, όπου επιτάσσει τη δημιουργία νέων μαστοφόρων (θηλαστικών), κατά πρώτο εγχείρημα, που θα φέρουν ιστούς ταυτόσημους με αυτούς των ανθρώπων. Ο κύριος λόγος ύπαρξης τέτοιων έμβιων όντων θα είναι, πρωτίστως, το αυτονόητο και θεμελιώδες νομοθετικό πλαίσιο που απαγορεύει τον πειραματισμό σε ανθρώπους-πειραματόζωα (που παρουσιάζεται και αναλύεται στον Κώδικα της Νυρεμβέργης). Έτσι, τα πειράματα σε τέτοια έμβια όντα, θα εξομοιώνουν όσο το δυνατόν περισσότερο τους ανθρώπινους ιστούς, τα όργανα και τα οργανικά συστήματα, με σκοπό την εξιχνίαση της πλήρους και σαφούς αιτιοπαθογένειας των νόσων του ανθρώπου (ιδίως των πολυπαραγοντικών και των αναπτυξιακών νόσων) και φυσικά την ολοκληρωμενη ανάπτυξη ριζικών θεραπειών. Νόσοι όπως ο καρκίνος, το γήρας, οι παραμορφώσεις και οι βλάβες από ατυχήματα, οι εκφυλισμοί, οι αναπτυξιακές διαταραχές και τα συγγενή νοσήματα κάθε οργάνου και φυσικά οι νοητικές/ψυχιατρικές παθήσεις (αλλά και οι διαταραχές προσωπικότητας), θα βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή μιας τέτοιας πειραματικής έρευνας με τέτοια νεοφανή όντα-πειραματόζωα.
Tι βλέπετε σε αυτή τη φώτο; Τι συνειρμούς κάνετε οι περισσότεροι από εσάς;
Ακόμα, η μελέτη του Φαινομένου της Εξέλιξης των Ειδών και οι Πειραματικές Εφαρμογές και Παρεμβάσεις στους Εξελικτικούς Μηχανισμούς αυτούς, θα αποδειχθεί σωτήρια για την εξιχνίαση όχι μόνο των κεκρυμμένων μεταβλητών του ιδίου του Εξελικτικού Φαινομένου και της Φυσικής Επιλογής, αλλά και για την πλήρη κατανόηση εις βάθος της Οργανωτικής Πολυπλοκότητας των έμβιων συστημάτων της Γήινης Βιόσφαιρας. Η μελέτη της Ευφυϊας, των Νοητικών Λειτουργιών, το Εξελικτικό Υπόβαθρο της Νόησης, η Γνωσιακή Ανάπτυξη του Ανθρώπου, οι Μηχανισμοί των Συναισθημάτων και οι Διαταραχές τους, οι Γενεσιουργοί Παράγοντες του Εγκλήματος και της Κοινωνικής Παθογένειας (Βιοκοινωνική Εγκληματολογία), θα είναι πολύ εύκολο να μελετηθούν εις βάθος με τη σύνθεση τέτοιων νεοφανών ανθρωποειδών οργανισμών. Συνεπώς, από τη σκοπιά της Βιολογικής Κυβερνητικής, ένα τέτοιο εγχείρημα κρίνεται ως επιτακτικά απαραίτητο.
Φανταστείτε έναν κόσμο, στον πλανήτη Γη στο μέλλον, όπου τέτοια νεοφανή έμβια είδη θα ζουν με τους ανθρώπους και με τους Μετανθρώπους. Ένα μεγάλο μέρος του γήινου αυτοχθόνου πληθυσμού θα έχει μετοικίσει σε άλλους πλανήτες και μαζί με αυτούς, θα μετοικίσουν και πολλά από αυτά τα νεοφανή είδη που θα αποτελέσουν τους συνταξιδιώτες, συνοδοιπόρους και συντρόφους της ανθρωπότητας καιτης Μετανθρωπότητας. Πως σας φαίνεται ένα τέτοιο όμορφο σενάριο; Διασπορά ποικιλίας μορφών ζωής και νόησης στο εξώτερο διάστημα! Μια νέα Βιόσφαιρα, μια νέα Οικολογία θα γεννηθεί!
Τέλος, βαθμιαία και προοδευτικά, με την πάροδο των χρόνων, θα κριθεί χρήσιμη και η έξοδος αυτών των νεοφανών ανθρωποειδών οργανισμών από τα εργαστήρια και η εισαγωγή τους στην ανθρώπινη κοινωνία ως ''pets'', κατοικίδια συντροφιάς στα σπίτια, μιας και η νοημοσύνη τους θα διαθέτει κάποια οριακά στοιχειώδη χαρακτηριστικά με τη νοημοσύνη των υπολοίπων ανθρώπων (κατόπιν βέβαια μακροχρόνιων πειραματικών νευρωνικών αναβαθμίσεών αυτών των νεοφανών ανθρωποειδών). Έτσι, θα μπορούν να αποτελέσουν και χρήσιμους assistants (βοηθούς) των παιδιών, κατοικίδια-φίλους των ενηλίκων καθώς και χρήσιμους ''συνανθρώπους'' πλέον, ως ισότιμα μέλη μιας εξελιγμένης νοητικά και κοινωνικά, διανθρωπισμένης/μετανθρώπινης κοινωνίας, εμπλουτίζοντας τη γήινη βιόσφαιρα και τα γήινα οικοσυστήματα. Τα ίδια αυτά μικτά ανθρωποειδή-ζωόμορφα όντα, θα έχουν αποκτήσει πλέον ανθρώπινη ομιλία, γλώσσα και ικανότητα κοινωνικοποίησης και συναναστροφής ανθρωπίνου επιπέδου τόσο μεταξύ τους όσο και μεταξύ των ανθρώπων, σχηματίζοντας τις πρώτες Νεοφανείς Παρανθρώπινες Κοινωνίες (Parahuman-Pet Human Societies) στον Πλανήτη Γη ή ακόμα και σε άλλους πλανήτες (στα πλαίσια του διαστημικού εποικισμού της ανθρωπότητας). Διότι τα όντα αυτά, ενδέχεται να αποτελέσουν και τους πρώτους συντρόφους συνεποικιστές των ανθρώπων σε άλλους πλανήτες και τους πιο πιστούς συντρόφους σε αυτό το μεγάλο ταξίδι εξερεύνησης του Ηλιακού Συστήματος και Μετοίκησης στο Εξώτερο Διάστημα.
Πλέον, θα γίνει κατανοητό, κάτι τόσο αυτονόητο: Ότι τα ''μυστήρια'' (όπως αυτό της ζωής, της Βιολογίας), κρίνονται ως τέτοια λόγω αδυναμίας χειρισμού της πολυπλοκότητάς τους. Μικρά τεχνικά εμπόδια, αθροιζόμενα στο χώρο και στο χρόνο, χτίζουν το μύθο του ''μυστηριου'' και του ''ανέφικτου'', ενώ η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Αυτό λοιπόν για ισχύει για το -μέχρι στιγμής- ''μυστήριο'' φαινόμενο της ζωής.
Με την εγκαθίδρυση της Τεχνολογίας Εκτογένεσης, θα μπορεί να μπει ένα πλαφόν στις ανεξέλεγκτες γεννήσεις, με αυστηρά νομικά κυβερνητικά μέτρα σε όλο τον πλανήτη και σε σημείο που πλέον οι γεννήσεις θα ελέγχονται, διατηρώντας το αριθμητικό επίπεδο του παγκοσμίου πληθυσμού σε ένα μόνο απολύτως απαραίτητο ποσοστό. Οι περιττές και ανεξέλεγκες γεννήσεις όπως συμβαίνει σήμερα, θα απαγορεύονται ρητά και με τη χρήση αυστηρών νόμων, βάζοντας πλέον τέλος στο σημερινό πρόβλημα της αύξησης του παγκοσμίου πληθυσμού. Με τον καιρό, θα έρθει η στιγμή όπου μέσω της Νεογενετικής θα εμφανιστούν τα νέα έμβια είδη, όπως τα Pet-Humans και τα Neo-Humans (Parahumans, κλπ) στον πλανήτη, όπου με τον καιρό θα γίνουν οι σύντροφοι και συνοδοιπόροι του ανθρώπου στο μεγάλο διαστημικό εποικισμό.
Πως θα ήταν άραγε η ζωή μας εάν τα Pet-Humans έκαναν την εμφάνισή τους, μέσω μιας Ιδιωτικής Εταιρείας Συνθετικής Εμβρυομηχανικής;
Ας φανταστούμε το εξής μελλοντικό σενάριο: Ένα από τα καλύτερα παιχνίδια των παιδιών και κατοικίδια των μεγάλων θα ήταν σίγουρα ένας ανθρωποειδής Γνώμος (ξωτικόμορφος νάνος), ο οποίος θα μίλαγε κιόλας με ανθρώπινη φωνή και θα χρησιμοποιούσε συγκεκριμένο λεξιλόγιο επικοινωνίας. Θα επρόκειτο φυσικά για ένα περιζήτητο και πανάκριβο στην αρχή παιχνίδι-κατοικίδιο που θα έσπαγε τα ταμεία της παγκόσμιας παιχνιδοβιομηχανίας και όπου στην αρχή, μόνο οι πλούσιες οικογένειες θα μπορούσαν να το αποκτήσουν. Όπως βλέπουμε δεν μιλάμε μόνο για ένα απλό ζωόμορφο παιχνίδι αλλά για ένα περίεργο ανθρωπόμορφο όν, εμπορικώς εκμεταλλεύσιμο, που θα διέθετε κάποιο επίπεδο συνείδησης, σχεδόν ανθρωπίνου επιπέδου. Κατασκευασμένο από τον πολύπλοκο συνδυασμό πολλαπλών τεχνητών γενωμικών προγραμμάτων, εκφραζόμενα εντός των αρχέγονων βλαστοκυττάρων διαφόρων ζωικών ειδών και αναπτυσσόμενο εντός μιας τεχνητής μήτρας. Αυτό ακριβώς, μας θυμίζει, από τη μία τα Homunculi των Αλχημιστών του Μεσαίωνα και από την άλλη το μυθιστόρημα της Mary Shelley, ''Frankenstein or, The Modern Prometheus ''. Κατά τη γνώμη μου όμως, θα πρόκειται για ένα άκρως γοητευτικό και συναρπαστικό θαύμα τεχνολογικής και γνωσιολογικής προόδου!
Θα αγοράζατε ένα τέτοιο Pet-Human Γνώμο στα παιδιά σας; Εγώ πάντως ναι!
Εν τέλει, μπορούμε εύστοχα να συμπεράνουμε ότι η Τεχνολογία Εκτογένεσης, η Εμβρυομηχανική και η Συνθετική Γονιμοποίηση, θα συνιστούν την τριάδα που θα αποτελεί Το ''Ιερό Δισκοπότηρο'' της Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (Holy Grail of Assisted Reproduction). Το Ιερό Δισκοπότηρο της Αναπαραγωγικής Βιοϊατρικής.
Χίμαιρες
Χίμαιρα καλείται ένας έμβιος οργανισμός που αποτελείται από δυο ή περισσότερους οργανισμούς, είτε σε επίπεδο γονοτύπων (γενετική σύσταση) είτε σε επίπεδο φαινοτύπων (ανατομική και μορφολογική σύσταση) είτε και στα δύο, ταυτόχρονα. Το όνομα ''Χίμαιρα'' απαντάται στην Ελληνική Μυθολογία ως ένα μυθολογικό ζώο/τέρας, που εξέπνεε φωτιά και είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού και μία ουρά που στην τελική της απόληξη κατέληγε σε φίδι. Σύμφωνα με άλλες περιγραφές, είχε περισσότερα από ένα κεφάλια, συνηθέστερα ήταν τρικέφαλη (κεφαλή λέοντα, κατσίκας και δράκοντα). Στη Βιολογία και τη Γενετική, συναντάμε το φαινόμενο του Γενετικού Χιμαιρισμού. Γενετικός Χιμαιρισμός ή Χίμαιρα είναι ένας μεμονωμένος οργανισμός που αποτελείται από κύτταρα με περισσότερα από έναν διακριτούς γονοτύπους. Στα ζώα, ο Φυσικός Χιμαιρισμός, συναντάται με τη μορφή ζώων που προέρχονται από δύο ή περισσότερα γονιμοποιημένα ωάρια (ζυγωτά).
Η Χίμαιρα της Ελληνικής Μυθολογίας
Στα ζώα-χίμαιρες, μπορούν να ανιχνευθούν αιμοσφαίρια διαφορετικών ομάδων αίματος (2 διαφορετικές ομάδες αίματος σε ένα άτομο), διάφορες μορφολογικές παραλλαγές στους φαινοτύπους τους και αν τα ζυγωτά από τα οποία αποτελείται μια χίμαιρα είχαν διαφορετικά φύλα, τότε ενδέχεται στη χίμαιρα αυτά να συνυπάρχουν τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά γεννητικά όργανα (κάτι που οδηγεί σε μία κατάσταση που καλείται Μεσοφυλία). Επίσης, στα ζώα, υπάρχουν χίμαιρες που αποτελούνται από παραπάνω από δυο ζυγωτά, μέσω της συγχώνευσης πολλαπλών ζυγωτών. Αυτή η κατάσταση μπορεί να είναι συνήθης (αλλά σπάνια) στη φύση και φυσικά μπορεί να επαχθεί τεχνητά στο εργαστήριο (κυρίως σε Εργαστήρια Αναπτυξιακής Βιολογίας/Εμβρυολογίας). Στα φυτά, οι χίμαιρες, μπορεί να υπάρχουν ως διακριτοί τύποι ιστών που να προέρχονται από το ίδιο αρχικό ζυγωτό, λόγω της παρουσίας μεταλλάξεων κατά τη διάρκεια της μίτωσης (κυτταρικής διαίρεσης). Χίμαιρες μπορούν να δημιουργηθούν φυσικά και με τεχνητό τρόπο και όχι απαραίτητα σε κάποιο Πειραματικό Εργαστήριο Βιολογίας της Ανάπτυξης (Πειραματικής Εμβρυολογίας-Οντογενετικής). Μπορεί να δημιουργηθούν διάφορα πρότυπα χιμαιρισμού στον άνθρωπο και στην Κλινική Ιατρική Πράξη, όπως π.χ. μέσω ενός ξενομοσχεύματος (Ετερόλογη Μεταμόσχευση), δηλ. της μεταμόσχευσης ενός οργάνου ζώου σε έναν άνθρωπο (π.χ. μεταμόσχευσης καρδιάς γουρουνιού ή χιμπατζή σε άνθρωπο ή βαλβίδες γουρουνιού σε ανθρώπινη καρδιά). Μία γνωστή περίπτωση τέτοια χίμαιρας ήταν ο David Bennett (ο οποίος πέθανε σε ηλικία 57 ετών, τον Μάρτιο του 2022, 2 μήνες βασικά από την επιτυχή πρωτοποριακή πειραματική μεταμόσχευση καρδιάς γουρουνιού στο σώμα του). Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο ο χιμαιρισμός μπορεί να συμβεί στα ζώα είναι με μεταμόσχευση οργάνου από άλλο ζώο (όπως π.χ. από άνθρωπο), δίνοντας έναν μεμονωμένο ιστό που αναπτύχθηκε από διαφορετικό γονιδίωμα. Για παράδειγμα, η μεταμόσχευση του μυελού των οστών από δότη διαφορετικής ομάδας αίματος, καθορίζει συχνά την επακόλουθη ομάδα αίματος του λήπτη.
Μια φυσική χίμαιρα
Τεχνητός Χιμαιρισμός (Τεχνητές Χίμαιρες)
Ο Tεχνητός Xιμαιρισμός είναι η τεχνητή δημιουργία χίμαιρας, είτε στο Πειραματικό Εργαστήριο είτε στην Κλινική Ιατρική Πράξη (Μεταμοσχεύσεις). Ένα άτομο που εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία χίμαιρας, διαθέτει δύο διαφορετικά σύνολα γενετικής γενεαλογίας: ένα που κληρονομήθηκε γενετικά κατά τον σχηματισμό του ανθρώπινου εμβρύου κι ένα άλλο που εισήχθη σκόπιμα μέσω της κλινικής διαδικασίας της μεταμόσχευσης. Συγκεκριμένοι τύποι μεταμοσχεύσεων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αυτήν την κατάσταση, περιλαμβάνουν τις Μεταμοσχεύσεις Μυελού των Οστών και Μεταμοσχεύσεις Οργάνων, καθώς το σώμα του δέκτη ουσιαστικά εργάζεται για να ενσωματώσει μόνιμα τα νέα βλαστικά κύτταρα αίματος σε αυτό.
Για φανταστείτε ένα τέτοιο. Αλήθεια σε ποια μορφή τεχνητού ή και φυσικού οικοπεριβάλλοντος θα μπορούσε να ζήσει; Μήπως θα μπορούσαμε να του φτιάχναμε εμείς ένα τέτοιο περιβάλλον; Ή θα μπορούσαμε να φτιάχναμε τέτοια τεχνητά περιβάλλοντα και να τα ενσωματώναμε στην ήδη υπάρχουσα γήινη οικολογία; Τίποτα τέτοιο όμως, μέχρι στιγμής, δεν είναι εφικτό: Ούτε η δημιουργία μιας τέτοιας χίμαιρας όπως στη φώτο ούτε και η δημιουργία ενός τέτοιου οικολογικού μικρο-περιβάλλοντος, είτε στο εργαστήριο είτε στη φύση (πόσο μάλλον εκεί!).
Παραδείγματα Τεχνητού Χιμαιρισμού στα ζώα είναι οι χίμαιρες ποντικού-αρουραίου, προβάτου-κατσικιού και κοτόπουλου-ορτυκιού. Τέτοιες χίμαιρες μπορούν να αναπτυχθούν κατά την εισαγωγή αρχεμβρυϊκών βλαστοκυττάρων στις βλαστοκύστες των ζώων-ξενιστών και κατόπιν να αφεθούν αυτές οι χιμαιρικές βλαστοκύστες να αναπτυχθουν κανονικά σε ολοκληρωμένα έμβρυα και με τη σειρά τους, σε ολοκληρωμένους χιμαιρικούς οργανισμούς. Αρκετές χίμαιρες από αυτές δεν είναι βιώσιμες μετά τη γέννησή τους, όμως για όσο διάστημα ζουν, αποτελούν ένα καλό πειραματικό υλικό μελέτης για τους αναπτυξιακούς μηχανισμούς των οργάνων τους. Τέτοιες μελέτες είναι χρήσιμες στη Βιοτεχνολογία και κύριος σκοπός τους είναι η παραγωγή οργάνων που θα είναι χρήσιμα στον άνθρωπο για μεταμοσχεύσεις καθώς και για μια σειρά προϊόντων όπως κρεάς, μαλλί, γάλα, ορμόνες, κλπ.
Δεσπόζοντα -μέχρι στιγμής- Ηθικά και Νομικά Ζητήματα περί Χιμαιρών
Οι ΗΠΑ και η Δυτική Ευρώπη έχουν αυστηρούς κώδικες δεοντολογίας και κανονισμούς που απαγορεύουν ρητά ορισμένα υποσύνολα πειραματισμού που χρησιμοποιούν ανθρώπινα κύτταρα, αν και υπάρχουν τεράστιες διαφορές από το ένα κανονιστικό πλαίσιο στο άλλο (ανάλογα την περίπτωση πειραματισμού), καθώς και πολλές νομικές ασάφειες και ηθικές διχογνωμίες. Μέσω της δημιουργίας ανθρωπίνων χιμαιρών, εμφανίζεται και το ερώτημα: Ποια είναι τα όρια της Επιστήμης και της Τεχνολογίας σε σχέση με την ανθρώπινη φύση και ηθική αξιοπρέπεια; Αυτή η ερώτηση θέτει σοβαρά νομικά και ηθικά ζητήματα, μαζί με την παρεπόμενη δημιουργία αντιπαραθέσεων. Οι χιμπατζήδες, για παράδειγμα, δεν έχουν καμία νομική υπόσταση και υφίστανται ευθανασία εάν αποτελούν απειλή για τον άνθρωπο. Εάν ένας χιμπατζής έχει τροποποιηθεί γενετικά ώστε να είναι πιο όμοιος με τον άνθρωπο, μπορεί να διαβρώσει την ηθική γραμμή μεταξύ ζώου και ανθρώπου. Η νομική συζήτηση θα ήταν το επόμενο βήμα στη διαδικασία για να καθοριστεί εάν σε συγκεκριμένες χίμαιρες θα πρέπει να παραχωρηθούν νομικά δικαιώματα. Αρκετοί Διανθρωπιστές (Transhumanists) στοχαστές, διατείνονται ότι η έλευση των νέων Τεχνολογιών Γενετικής Τροποποίησης και Αναπαραγωγής και των Τεχνητών Μητρών θα μπορεί να φέρει στη ζωή τέτοιου είδους χίμαιρες, οι οποίες θα μπορούσαν να διαθέτουν ίσα δικαιώματα με έναν οποιοδήποτε άνθρωπο-πολίτη μιας οποιασδήποτε πολιτισμένης και ανεπτυγμένης οικονομικά, κοινωνικά κι επιστημονικά/τεχνολογικά, χώρας (όπως π.χ. Καναδάς, Σουηδία, Γερμανία, Ελβετία, κλπ). Μαζί με τα ζητήματα που είναι σχετικά με τα δικαιώματα των χιμαιρών, πολλοί άνθρωποι έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για το εάν η δημιουργία ανθρώπινων χιμαιρών μειώνει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου ή όχι.
Αξίζει να αναφερθεί η δεσπόζουσα Νομοθεσία περί Δημιουργίας Ανθρώπινης Χίμαιρας. Στις 11 Ιουλίου 2005, ένα νομοσχέδιο γνωστό ως νόμος απαγόρευσης της ανθρώπινης χίμαιρας, εισήχθη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, από τον Γερουσιαστή Samuel Brownback. Ωστόσο, το νομοσχέδιο αυτό, ανεστάλη στο Κογκρέσο κάποια στιγμή τον επόμενο χρόνο. Το νομοσχέδιο θεσπίστηκε με βάση τα ευρήματα ότι η Επιστήμη έχει προχωρήσει στο σημείο όπου τα ανθρώπινα και μη ανθρώπινα είδη μπορούν να συγχωνευτούν για να δημιουργήσουν νέες μορφές ζωής. Εξαιτίας αυτού, προκύπτουν σοβαρά Ηθικοπρακτικά Ζητήματα, καθώς αυτό θολώνει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ανθρώπων και άλλων ζώων και σύμφωνα με το νομοσχέδιο, μέσω αυτής της θόλωση των διαχωριστικών γραμμών, επέρχεται και μια ένδειξη έλλειψης σεβασμού για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ο τελευταίος ισχυρισμός που προέκυψε στο Νόμο Απαγόρευσης της Ανθρώπινης χίμαιρας ήταν ότι υπάρχει μια αυξανόμμενη πιθανότητα για την εμφάνιση ζωονόσων (νόσων που μεταδίδονται από τα ζώα στον άνθρωπο).
Γνωρίζετε την Αυστραλή καλλιτέχνιδα Patricia Piccinini και τα γλυπτά της; Εάν όχι, ψάξτε την στο Google (να μη σας δίνω συνέχεια μασημένη τροφή!).
Συνεπώς, η δημιουργία χιμαιρών ανθρώπου-ζώου μπορεί να επιτρέψει σε νέες, ανθεκτικές ζωονόσους να μεταδοθούν στον άνθρωπο με ολέθρια αποτελέσματα για το ανθρώπινο είδος, ιδιως δε, εάν λάβουν μορφή πανδημίας. Στις 22 Αυγούστου 2016, ένα άλλο νομοσχέδιο, ο νέος Νόμος Απαγόρευσης Χίμαιρας Ανθρώπου/Ζώου, εισήχθη στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, από τον Christopher H. Smith. Στο νόμο αυτό, προσδιορίζονται τα κύρια κριτήρια που χαρακτηρίζουν μια Ανθρώπινη Χίμαιρα, τα οποία είναι:
1) Ένα ανθρώπινο έμβρυο στο οποίο ένα μη ανθρώπινο κύτταρο ή κύτταρα (ή τα συστατικά μέρη τους) έχουν εισαχθεί για να καταστήσει αβέβαιη τη συμμετοχή του εμβρύου στο είδος Homo sapiens.
2) Ένα ανθρώπινο/ζωικό έμβρυο χίμαιρας που παράγεται γονιμοποιώντας ένα ανθρώπινο ωάριο με μη ανθρώπινο σπέρμα.
3) Έμβρυο χίμαιρας ανθρώπου/ζώου που παράγεται γονιμοποιώντας ένα μη ανθρώπινο ωάριο με ανθρώπινο σπέρμα.
4) Ένα έμβρυο που παράγεται εισάγοντας έναν μη ανθρώπινο πυρήνα σε ένα ανθρώπινο ωάριο.
5) Ένα έμβρυο που παράγεται εισάγοντας έναν ανθρώπινο πυρήνα σε ένα μη ανθρώπινο ωάριο.
6) Ένα έμβρυο που περιέχει τουλάχιστον απλοειδή σύνολα χρωμοσωμάτων τόσο από ανθρώπινη όσο και από μη ανθρώπινη μορφή ζωής.
7) Μια μη ανθρώπινη μορφή ζωής σχεδιασμένη έτσι ώστε οι ανθρώπινοι γαμέτες να αναπτύσσονται μέσα στο σώμα μιας μη ανθρώπινης μορφής ζωής.
8) Μια μη ανθρώπινη μορφή ζωής που έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να περιέχει έναν ανθρώπινο εγκέφαλο ή έναν εγκέφαλο που προέρχεται εξ' ολοκλήρου ή κυρίως από ανθρώπινους νευρικούς ιστούς.
Το παραπάνω συγκεκριμένο νομοσχέδιο απαγορεύει τις απόπειρες δημιουργίας χίμαιρας ανθρώπου-ζώου, τη μεταφορά ή απόπειρα μεταφοράς ανθρώπινου εμβρύου σε μη ανθρώπινη μήτρα, τη μεταφορά ή απόπειρα μεταφοράς μη ανθρώπινου εμβρύου σε ανθρώπινη μήτρα και τη μεταφορά ή λήψη μιας χίμαιρας ζώων, για οποιονδήποτε σκοπό. Οι κυρώσεις για παραβίαση αυτού του νομοσχεδίου περιλαμβάνουν πρόστιμα ή/και φυλάκιση έως και 10 ετών. Το νομοσχέδιο παραπέμφθηκε στην Υποεπιτροπή Εγκλήματος, Τρομοκρατίας, Εσωτερικής Ασφάλειας και Ερευνών στις 11 Οκτωβρίου 2016, αλλά, πάγωσε τελικά εκεί. Δεν είναι σίγουρα εάν θα εφαρμοστεί σε περίπτωση παραβίασης των παραπάνω απαγορεύσεων διότι πάνω από όλα τίθεται το θέμα της Πρακτικής Χρησιμότητας: Γιατί να απαγορεύσεις στην τελική τη δημιουργία μιας Ανθρώπινης Χίμαιρας για πειραματικούς σκοπούς; Με τον ίδιο τρόπο μπορείς να απαγορεύσεις και στον άνθρωπο να αναπαράγεται.
Ποιος φοβάται το Μέλλον που έρχεται;
Εννοείται πως δεν θα πρέπει να έρχεται στον κόσμο ένας άνθρωπος με διάφορα
προβλήματα (σωματικά και νοητικά) χωρίς να υπάρχει έτοιμο-στρωμένο το περιβάλλον του για να τον υποδεχθεί (ένα περιβάλλον με οικονομική άνεση, κοινωνική αποδοχή, ανέσεις κλπ). Το ίδιο ισχύει και για ένα υγιές ανθρώπινο άτομο που έρχεται στη ζωή σε περιβάλλον φτώχειας και ανέχειας. Όμως μια ομάδα από Ανθρώπινες Χίμαιρες πλήρως προστατευμένες από μια κοινότητα, εταιρεία, ένωση, σωματείο ή και κυβέρνηση, γιατί να μην έρθει στον κόσμο (εφόσον όλες οι ανάγκες των χιμαιρών αυτών είναι ήδη έτοιμες να καλυφθούν); Δε νομίζω να συμφέρει την ανθρωπότητα, μακροπρόθεσμα, μια τέτοια απαγόρευση, καθώς αποτελεί μια παιδαριώδη ''ψευτο-ηθικολογική'' κρατική παρέμβαση η οποία ειναι κατάλοιπο ενός -παλαιάς κοπής- συντηρητισμού και συνεπώς μια ανώριμη και ανεδαφική νομική ρύθμιση. Μια νομική ρύθμιση που αντιπροσωπεύει το παρελθόν αλλά όχι το μέλλον. Στο κάτω κάτω το ερώτημα πρέπει να τεθεί σε άλλη βάση και είναι το εξής: ΠΟΙΟΣ Ή ΠΟΙΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΧΙΜΑΙΡΕΣ; Ή για να το διευρύνω περισσότερο το ερώτημα, ΠΟΙΟΣ Ή ΠΟΙΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΚΤΟΓΕΝΕΣΗΣ, ΤΗΝ ΕΜΒΡΥΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΟΓΕΝΕΤΙΚΗ;
Συγγραφέας του παρόντος άρθρου: Γιώργος-Φανούριος Πουλόπουλος
