''Η Ιστορία είναι πολύ περισσότερο προϊόν χάους παρά συνωμοσίας''
Zbigniew Brzezinski (1928-2017), Πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Στοχαστής, Αναλυτής και Συγγραφέας Θεμάτων Γεωπολιτικής και της Γεωστρατηγικής.
Η Ρωσία, το ''Δόγμα Brzezinski'' και το Drang nach Osten
Η εισβολή της Ρωσίας του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία δεν ήταν καθόλου παράλογη κίνηση αλλά μια παράτολμη κίνηση ρούα στην Γεωπολιτική Σκακιέρα, θέτοντας την Ουκρανία σε κατάσταση ματ. Επρόκειτο για κίνηση με ισχυρά ιστορικά κίνητρα. Η Ρωσία μαζί με την Ουκρανία (ή ''Μικρά Ρωσία'' όπως αποκαλείτο από τους Ρώσους Ιστορικούς), σαφώς καθίσταται μια αποτελεσματική οικονομική κι ενεργειακή δύναμη και με διευρυμένο, στρατιωτικά και γεωπολιτικά, Ζωτικό Χώρο (Lebensraum). Όπως είχε υποστηρίξει άλλωστε και ο αείμνηστος ''γκουρού'' της Γεωπολιτικής, Zbigniew Brzezinski, το έδαφος της σημερινής Ουκρανίας (και κυρίως η Χερσόνησος της Κριμαίας), από τις απαρχές της ιστορίας του, πάντα αποτελούσε μια χώρα-''έπαθλο'' όχι μόνο για τη Ρωσία αλλά και για την εκάστοτε μεγάλη γεωπολιτική δύναμη στη Μεγάλη Σκακιέρα της Ευρασίας (Τεύτονες, Μογγόλους, Οθωμανούς, Γάλλους και Ναζιστική Γερμανία). Αυτό είναι το περίφημο ''Δόγμα Brzezinski''. Το δόγμα που θεωρεί την Ουκρανία ως το ζωτικό χώρο διεύρυνσης της κυριαρχίας στην Ευρασία. Ως έναν ευρασιατικό φάρο τόσο στρατιωτικής κι εποπτικής επέκτασης όσο και οικονομικής, παραγωγικής ανάπτυξης. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τον Καύκασο. Από την άλλη, για άλλους λόγους αλλά με παρεμφερή κίνητρα στο μέλλον, μια ανερχόμενη ομοσπονδία αρκετά ισχυρών χωρών θα μπορούσε να να επιτεθεί στη Ρωσία γιατί προφανώς οι χώρες αυτές θα υλοποιούσαν το σχέδιο ''Drang nach Osten'' (''Πορεία προς Ανατολάς'' των Παλαιών Τευτόνων στη Βαλτική με βλέψεις προς το Νόβγκοροντ, την Κριμαία και ολόκληρη την Ουκρανία, το 1240), άλλο ένα σχέδιο με ισχυρή και βαθιά ριζωμένη παράδοση στην Τευτονική Δύση. Για το παλαιό δόγμα Drang nach Osten, η Τευτονική Δύση (Μεγάλη Γερμανία μαζί με την Πολωνία και τις Βαλτικές Χώρες) έχοντας την Ουκρανία ως προτεκτοράτο της, θα γινόταν πανίσχυρη και σίγουρα θα διέλυε στρατιωτικά και οικονομικά την αναπτυσσόμενη Ρωσία προτού αυτή γιγαντωθεί ήδη από το 1300, οδηγώντας, πολύ αργότερα στην Ιστορία, την Τευτονική Σφύρα και το Pickelhaube (Πρωσσική Περικεφαλαία) μέχρι τη χώρα των Ουιγούρων (Τουρκεστάν), την Κίνα και την γενικώς την Άπω Ανατολή. Μιας κι αυτό ποτέ δεν επετεύχθη, από την άλλη, η γιγαντωμένη πια στην Ιστορία σύγχρονη Ρωσία (Ρωσική Ομοσπονδία), είναι ένα ισχυρό αλλά ετερογενές κράτος, προϊόν μακροχρόνιας κι επίπονης γεωπολιτικής ζύμωσης. Απότελείται από 9 ομοσπονδιακά διαμερίσματα και διαιρείται σε 85 ομοσπονδιακές ενότητες, όπου από οι 22 από αυτές είναι Δημοκρατίες, συμπεριλαμβανομένης και της Κριμαίας (πλέον μετά το 2014) και τώρα με την εισβολή, ενδέχεται πια και την Ουκρανία (μπορεί όχι άμεσα). Εντός των ομοσπονδιακών αυτών περιφερειών κατοικούν, εκτός από Ανατολικούς Σλάβους, Φιννοουγγρικοί, Τουρκικοί/Μογγολικοί, Καυκάσιοι και Παλαιοσιβηρικοί αυτόχθονες λαοί καθώς και πολυάριθμοι μετανάστες από όλο τον κόσμο αλλά κι εκτοπισμένοι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί επί Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι παρέμειναν εκεί (π.χ. Εσθονοί, Λετονοί, Λιθουανοί, Τσέχοι, Σλοβάκοι, Ρουθηνοί, Πολωνοί, κλπ). Η εθνική συνείδηση της Ρωσίας, δεν διαμορφώθηκε ως μια sui generis ''αυτούσια ρωσική'' (ποτέ δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στη Ρωσική Ιστορία) αλλά σφυρηλατήθηκε σθεναρά εντός των 70 χρόνων δεσποτείας των Σοσιαλιστικών Λενινιστικών και Σταλινικών ιδεών της Σοβιετικής Ένωσης. Συνεπώς, η Ρωσία είναι ένα Εθνομπολσεβικικό Κράτος (για όποιον έχει διαβάσει τις ιδέες των Aleksandr Dugin και Eduard Limonov), όπου το 90% της Εθνικής Ιδέας και Πατριωτικής Συνείδησης, στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο Σοβιετικό Πρότυπο Σκέψης, Πειθαρχίας και Συσπείρωσης όπου στις αμόρφωτες λαϊκές μάζες της ρωσικής ενδοχώρας, μετά την Perestroika (Αναδιάρθρωση) του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, έρχεται να κολλήσει και η γηραιά Ορθοδοξία (βγήκε από το χρονοτούλαπο της παλαιάς κοπής ρωσικής ψυχής), ώστε να δέσει όλο αυτό ως συμπαγής ''Αυτούσια Ρωσική Εθνική Συνείδηση και Εθνική Παράδοση''.
Πιστέψτε με, αν δεν υπήρχε ο Κομμουνισμός στη Ρωσία, σήμερα αυτό που λέμε Ρωσία θα ήταν είτε ένας σιτοβολώνας των ΗΠΑ και της Δυτικής Ευρώπης (και κυρίως της Γερμανίας, οι Ναζί θα ήταν δύσκολο να ηττηθούν τότε πλέον), είτε μια προέκταση της Μεγάλης Φινλανδίας (θα είχε συσταθεί ένα είδος Φιννο-Ουγγρικής Ομοσπονδίας που θα ξεκινούσε από τη Βαλτική και θα έφτανε μέχρι την Τούνδρα και Kolyma Yukaghir στη Σιβηρική Άπω Ανατολή) είτε μια χαλαρή φτωχή συνομοσπονδία που απλά θα υπήρχε και θα φυτοζωούσε ενός τα εδάφης της θα διανέμονταν σταδιακά είτε στους δυτικούς, είτε στά ισλαμικά γειτονικά κρατικά μορφώματα που πιθανόν να αναπτύσσονταν πιο ισχυρά στην Κεντρική Ασία είτε η Κίνα φυσικά θα είχε αρπάξει το μεγαλύτερο μέρος της Σιβηρίας και να συγκρούετο με τους Φινλανδούς και τους Σουηδούς που θα διεκδικούσαν ολόκληρη την περιοχή .
Πόσο ''άτρωτη'' είναι η Ρωσία και το Καθεστώς Πούτιν;
Στη Ρωσία συναντώνται όλες σχεδόν οι γνωστές θρησκείες του κόσμου (με κυρίαρχες τις Αβραμογενείς, δηλ. Χριστιανισμό, Ισλάμ και Ιουδαϊσμό), ενώ το μουσουλμανικό στοιχείο είναι όχι μόνο αρκετά έντονο αλλά και δεσπόζον σε πολλές περιφέρειες της Ρωσικής Ενδοχώρας. Στη Ρωσία επίσης συναντάς και αρκετούς αυτόχθονες παγανιστές (Σλάβους παγανιστές, Tengri, Ak Jang, Ætsæg Din, Jumala, Maausk, Taaraism, Suomenusko, Čimarij Jüla, Udmurt Vosh και Vattisen Yaly). Επίσημα, το ενεργό και φανατικό Ισλάμ στη Ρωσία είναι το πιο πολυπληθές (10-20% του πληθυσμού μέχρι στιγμής) μετά τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Ακόμα λοιπόν κι αν ο Πούτιν είχε δηλώσει παλαιότερα ότι ο ότι ο κυρίαρχος Ορθόδοξος Χριστιανισμός της Ρωσίας είναι πολύ πιο κοντά στο Ισλάμ από τον Καθολικισμό, στην ενδοχώρα της Ρωσίας θα μου φαινόταν αρκετά λογικό κάποια στιγμή, για πολλούς λόγους (και κυρίως οικονομικούς, φτώχεια, κοινωνική απομόνωση, έλλειψη πόρων) να ξεσπάσει μια νέα Ισλαμική Άνοιξη με έντονη τρομοκρατική δράση εντός των Ρωσικών πόλεων, από Τατάρους του Βόλγα, Τσετσένους*, Μπασκίρους, Μπαλκάρους, Νταγκεστανούς, Νογκάϊ, Καρατσάϊ, Σουνίτες Ουντμούρτους και Μορδβίνους (Mishar peoples), Μογγόλους, Κιπτσάκους, κλπ.
*Για την ώρα, βλέπουμε ότι ο Τσετσένος Πρόεδρος Ramzan Kadyrov (μαριονέτα του Πούτιν) τάσσεται με τα Ρωσικά στρατεύματα του Πούτιν, αλλά μια τέτοια κίνηση δεν αντιπροσωπεύει σε καμία περίπτωση τον σκληρό πυρήνα των Φονταμενταλιστών Μουσουλμάνων Τσετσένων Αυτονομιστών, οι οποίοι φυσικά αδιαφορούν παντελώς για την Ουκρανία αλλά επιθυμούν Τζιχάντ προς κάθε ''άπιστο'' Χριστιανό ή αλλόθρησκο. Ο ίδιος ο Kadyrov είναι στο θανάσιμο στόχαστρο των Τσετσένων Ισλαμιστών ως προδότης και μαριονέτα του Κρεμλίνου.
Αυτό που ονομάζεται σήμερα ''Ρωσική Ομοσπονδία'' κάποια στιγμή θα διαλυθεί κι αυτή. Όχι βέβαια στο άμεσο μέλλον. Θα πρέπει πρώτα να συμβούν μια σειρά από γεγονότα που θα αναδιοργανώσουν το τοπίο του Γεωπολιτικού Ευρασιατικού Χάρτη. Υπάρχει η ανάγκη ανάδυσης μιας νέας συνομοσπονδίας χωρών ή πολυπληθών εδαφών, συνομοσπονδίας στρατιωτικά και τεχνολογικά ισχυρής, αν όχι απαραίτητα στο έδαφος της Ευρασίας (είδομεν). Μια συνομοσπονδία που θα φέρει τα χαρακτηριστικά μιας ανερχόμενης υπεδύναμης, πιο ισχυρής από το ΝΑΤΟ ή τέλος πάντων που να αναδυθεί στις στάχτες του ΝΑΤΟ, γιατί το ΝΑΤΟ, μάλλον απέτυχε, τουλάχιστον προς το παρόν. Μόνο τότε ένα σχέδιο όπως το Drang nach Osten θα μπορούσε να υλοποιηθεί, διαλύοντας και ισοπεδώνοντας τη Ρωσία. Στο εγγύς μέλλον πάντως, το ξέσπασμα της Νέας Ισλαμικής Άνοιξης στη Ρωσική ενδοχώρα, με απανωτά κύματα τρομοκρατικής δράσης, θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιο ''πονοκέφαλο'' στη Ρωσία ώστε να κάμψει και το ηθικό της αλλά και να την αποδεκατίσει στρατιωτικά και πληθυσμιακά, με αντάρτικες επιθέσεις σε τακτική χρονική κλίμακα. Θυμηθείτε τις βομβιστικές επιθέσεις του 1999, στη Μόσχα, στο Buinaksk και στο Volgodonsk. Ή τι έγινε στο Beslan το Σεπτέμβρη του 2004.. Φανταστείτε λοιπόν 50 χτυπήματα σε διάφορες ρωσικές πόλεις, παρομοίου τύπου, μέσα σε 3 μήνες. Χμ, ισχυρός ''πονοκέφαλος'' στο ηθικό αλλά και πλήγμα στο ανθρώπινο δυναμικό της Ρωσίας. Ακόμα, προβλέπεται σε διάστημα μιας 2ετίας-3ετίας, να ξεσπάσει επανάσταση εντός της Ρωσίας από τους ίδιους τους Ρώσους πολίτες για να ανατρέψουν το καθεστώς του Πούτιν, κυρίως για οικονομικούς λόγους, μιας και η Ρωσία θα συνεχίσει να αποδυναμώνεται οικονομικά. Ας σημειώσω ότι το ΑΕΠ της Ρωσίας είναι το ίδιο με αυτό της Ισπανίας (κάθε 2 χρόνια κυμαίνεται ανάμεσα σε 1.281-1.483 τρισεκατομμύρια USD) και συνεπώς ο αυτός ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει αρκετές οικονομικές συνέπειες που θα φανούν στον ορίζοντα. Ήδη μέχρι στιγμής υπάρχει μεγάλη οργή από Ρώσους πολίτες για τους πολυάριθμους Ρώσους στρατιώτες που σκοτώθηκαν κι αιχμαλωτίστηκαν όλες αυτές τις ημέρες από τους Ουκρανούς κατά την εισβολή καθώς και για τους νεκρούς Ρώσους αμάχους της Ουκρανίας. Αλλά και πάλι όλη αυτή η αντίδραση της ανατροπής του Πούτιν και της κλίκας του Κρεμλίνου, δεν θα αναχαιτισει την επικείμενη μελλοντική Ισλαμική Τρομοκρατία που ήδη σιγοβράζει και ετοιμάζεται να ξεσπάσει μέσα στη Ρωσική ενδοχώρα.
Άλλωστε, ο εξόριστος στην Ελβετία, αντικαθεστωτικός Ρώσος Επιχειρηματίας και αντίπαλος του Πούτιν και του Κρεμλίνου, Mikhail Borisovich Khodorkovsky, είχε δηλώσει στο Reuters, πριν χρόνια, ότι ''η ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν δεν θα μπορούσε να συμβεί με δημοκρατικά μέσα και συνεπώς μια τέτοια αλλαγή μπορεί να επέλθει αποκλειστικά μέσω επανάστασης, με κάθε μέσο και αφορμή, είτε επανάσταση από τους πάνω, είτε επανάσταση από τους κάτω''.
Ο ρόλος του Διανθρωπισμού στη Γεωπολιτική της Ευρασίας
Όσον αφορά τον Διανθρωπισμό σε αυτά τα Γεωπολιτικά Παιχνίδια στην Ευρασία, θα υποστηρίξω ότι οι Διανθρωπιστικές Ιδέες στο σχεδιασμό και στη διεξαγωγή μάχης δεν έχουν δείξει ακόμα την ισχύ τους. Πότε να προλάβουν άλλωστε, μιας είναι ακόμα στα σπάργανα οι ιδέες αυτές, οι επιστημονικές έρευνες που θα αναβαθμίσουν ριζικά τον τρόπο διεξαγωγής πολέμου είναι υπό ανάπτυξη και ο συμβατικός τρόπος με τον οποίον διεξάγεται ο πόλεμος ακολουθεί ακόμα τα παλαιά, αλλά διαχρονικά συμβατικά πρότυπα: πυροβόλα όπλα, άρματα μάχης, βαρύ πυροβολικό, ναυτικό, αεροπορία, ηλεκτρονικός πόλεμος, ασύμετρες επιθέσεις (δηλ. πυρηνικός, χημικός και βιολογικός πόλεμος και προσεχώς και... η Μοριακή Νανοτεχνολογία) και συλλογή πληροφοριών. Οι δύο τελευταίες μέθοδοι, οι ασύμμετρες επιθέσεις και η συλλογή πληροφοριών, η οποία μάλιστα εντάσσεται στο ευρύ πεδίο της Κατασκοπείας (δηλ. τομέας Υπηρεσιών Πληροφοριών), είναι τα μόνα πεδία τα οποία αναπτύσσονται και εξελίσσονται ταχύτατα στο νήμα των Διανθρωπιστικών Συγκλινουσών Τεχνολογιών αλλά κι εκεί ακόμα υπάρχει πολύ μέλλον στο οποίο πρόκειται να γίνουν τρομακτικές αλλαγές και βελτιώσεις σε αυτά. Σας διαβεβαιώ ότι ακόμα και ο ίδιος ο Αμερικανός Στρατηγός Norman Schwarzkopf o junior (ενορχηστρωτής της Επιχείρησης ''Καταιγίδα της Ερήμου'', στον Πόλεμου του Κόλπου το 1999. Πέθανε το Δεκέμβρη του 2012), θα μπορούσε να είναι κι αυτός Διανθρωπιστής, αν ζούσε μερικές δεκαετίες ακόμα. H νέα γενεά των Αμερικανών Αξιωματικών, αποφοίτων της Στρατιωτικής Ακαδημίας West Point, από το 2014 κι έπειτα, είτε φλερτάρουν με το Διανθρωπισμό είτε μάλλον είναι Διανθρωπιστές.
Ο Διανθρωπιστής ως Μελλοντικός Μεταπαίκτης της Σκακιέρας
Μιλώντας πάντα υποθετικά, εάν μια χώρα (ή συνομοσπονδία χωρών) αρκετά αναπτυγμένη στις Συγκλίνουσες Τεχνολογίες έκανε στο μέλλον επίθεση σε κάποια χώρα, τότε τα αποτελέσματα για την χώρα-στόχο θα ήταν ολέθρια και φυσικά ούτε οι ίδιοι οι κάτοικοι της χώρας-στόχου δεν θα είχαν χρόνο να προετοιμαστούν και να αντιδράσουν σε όλο αυτό: απλά, η χώρα θα ''βούλιαζε'' μέσα σε μερικές ώρες όσο δυνατή και να ήταν, είτε ήταν η Ρωσία είτε η ΉΠΑ είτε η Κίνα, είτε και οι 3 αυτές χώρες μαζί. Ο στρατός και οι πολίτες τους δεν θα είχαν καμία πιθανότητα επιβίωσης. Βέβαια, για έναν μελλοντικό Μιλιταριστή Διανθρωπιστή Ηγέτη, για να διεξαχθεί ένας τέτοιος πόλεμος θα πρέπει να μελετηθεί σωστά, μεθοδευμένα και αργά ένα τέτοιο επιχειρησιακό σχέδιο, αναπτύσσοντας επιχειρήσεις που θα εξάλειφαν όχι μόνο τους αντιπάλους αλλά και τις πιθανότητες υλικής απώλειας τμήματος του πολεμικού εξοπλισμού του επιτιθέμενου στρατού. Ένα από τα ιδεώδη ενός Μιλιταριστή Διανθρωπιστή είναι ότι, το να κάνεις πόλεμο με ανθρώπινη ''φυσική παρουσία'' είναι πλέον κάτι το ανόητο. Συνεπώς ο πόλεμος θα διεξήγετο με τεχνολογικά μέσα (ρομπότ, drones, δορυφόρους ή ακόμα και γενετικά τροποποιημένους νοητικά ελεγχόμενους στρατιώτες-σκλάβους, πλήρως αναλώσιμους, αναπαραγόμενους τεχνητά σε εργαστήρια (μέσα σε τεχνητές μήτρες). Αν ακούγεται κάπως επικίνδυνο όλο αυτό για το μέλλον, τότε εξίσου επικίνδυνο θα ακουγόταν και σε μια πρωτόγονη φυλή του Αμαζονίου (που έχει μείνει προσκολλημένη στη Νεολιθική Εποχή και πολεμά με ακόντια και τόξα) ότι θα ξεπροβάλλουν από το πουθενά Πολωνοί Ουσάροι (οι οποίοι μάλιστα ήταν φτερωτοί) του 1500, κατάφρακτοι κι έφιπποι με πυροβόλα όπλα και πεζοί με κανόνια και θα εισβάλουν στα χωριά της φυλής αυτής με αποτέλεσμα να την αποδεκατίσουν πλήρως. Οι Ουσάροι για τους πρωτόγονους του Αμαζονίου, θα φάνταζαν κάτι σαν ''εξωγήινα, θεϊκά/δαιμονικά φτερωτά ρομπότ''. Κάπως έτσι λοιπόν θα φαντάζουν οι πολεμικές τεχνολογίες του τώρα σε σχέση με τις πολεμικές τεχνολογίες του 2045-2050. Η επιφαινόμενη επινδυνότητα όλου αυτού, καθιστά τον Μιλιταριστικό Διανθρωπισμό ως μία πάγια, στέρεη και συμπαγή ιδεολογία για την ανάδυση μάλλον μιας Ελίτ Διανθρωπιστών κάθε εθνικότητας, από κάθε γωνιά του πλανήτη που ενδέχεται να συμβάλει στη δημιουργία μιας νεοσύστατης υπερκρατικής συνομοσπονδίας, μεταφέροντας το ζωτικό χώρο της σε κάποια άλλη ήπειρο της γης, θέτοντας τα θεμέλια μιας νέα κρατικής συνομοσπονδίας και χτίζοντας προοδευτικά στο βάθος του χρόνου μια βιομηχανική, επιστημονική και στρατιωτική υπερδύναμη που θα μπορεί να αναδειχθεί σε Παγκόσμιο Μεταπαίκτη της Μεγάλης Γεωπολιτικής Σκακιέρας, θέτοντας ολοκληρωτικά τον πλανήτη υπό την κυριαρχία του.
Ο Θεσμός του Εφόρου (Regent)
Ο νέος αυτός Μεταπαίκτης, θα αποτελεί το νέο πρότυπο Κυρίαρχης Κάστας ή ακόμα και Herrenvolk (Κυρίαρχης ''Φυλής'') που θα αψηφά κάθε Σύνταγμα, κάθε Διεθνή Σύμβαση και πετώντας κυριολεκτικά στα σκουπίδια το Διεθνές Δίκαιο με τις παλαιομοδίτικες και σαθρές πλεόν αρχές του και της παλαιάς κοπής (κι επομένως αναποτελεσματικές) συμβάσεις του. Με βάση όλα αυτά, διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι ο νέος Μεταπαίκτης στην Παγκόσμια Γεωπολιτική Σκακιέρα θα είναι προφανώς Διανθρωπιστής ή ακόμα κι αν δεν ασπάζεται 100% τη Διανθρωπιστική Φιλοσοφία, θα χρησιμοποιεί τις Διανθρωπιστικές Συγκλίνουσες Τεχνολογίες και θα επενδύει χρήματα (ή ότι άλλο ανταλλακτικό μέσο) και πόρους σε αυτή. Πλέον, σε ένα τέτοιο καθεστώς, αυτό το σαθρό οικοδόμημα που λέγεται ''Δημοκρατία'' (που ούτε καν στην Αρχαία Αθήνα δεν ίσχυε, καθώς είχε μεταβληθεί σε Αριστοκρατία αλλά και σε Οχλοκρατία που οδηγούσε διαρκώς στην Τυρρανία), αναθεωρείται και αντί για το θεσμό του δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη (προέδρου ή πρωθυπουργού) ή αντί ακόμα και για τον παραδοσιακό θεσμό του μονάρχη (βασιλιά, πρίγκιπα, δούκα, κλπ), στο πολιτικό προσκήνιο θα υπάρχει ο Έφορος (Regent), δηλαδή ο Γενικός Πλανητικός Επόπτης, ο Παγκόσμιος Ρυθμιστής, ο Πλανητικός Κομισάριος, ο Supervisor (ο Επιβλέπων), που δεν θα είναι άλλος από τον Τεχνοκράτη Μιλιταριστή και Διανθρωπιστή Ειδήμονα (ή ένα Παγκόσμιο Συμβούλιο τέτοιων Πλανητικών Εφόρων). Ένας Γενικός Ειδήμων Επίτροπος (Έφορος) με πλέον γνωμοδοτικό, στρατιωτικό, εποπτικό, ανακριτικό και δικαστικό ρόλο σε παγκόσμιο, πλανητικό επίπεδο, καθιστώντας την ύπαρξη των μέχρι τώρα κρατών και συνόρων άχρηστη, πετώντας στον κάλαθο της Πολιτικής Θεωρίας, επίσης, και τη γνωστή Διάκριση των Εξουσιών, όπως εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική, αχρηστεύοντας πλήρως το Κοινωνικό Συμβόλαιο και καθιστώντας το ως ένα ακόμα απολιθώμα ενός παλαιού ''κακού παραδείγματος'' του κακού παλαιού κόσμου. Θυμηθείτε επίσης τον Θεσμό του Εφόρου στην Αρχαία Σπάρτη και το Νομοθετικό Σύστημα του Λυκούργου*.
*Λέγεται πως οι ίδιοι οι Έφοροι έσκαψαν τον ''λάκκο'' του Λυκούργου κι έτσι η κατάρα του εξόριστου Λυκούργου ακόμα πλανάται ανάμεσα στους ανθρώπους και περιμένει να ενσαρκωθεί ως μελλοντικός Έφορος της Γης με σκοπό να εκδικηθεί σκληρά την υποκριτική και εχθρική -προς το πρόσωπό του- Ανθρωπότητα....
Η Υποκριτική Ουτοπία της Ειρήνης και ο Πόλεμος ως Αρωγός Εξέλιξης
Με βάση λοιπόν τα τρέχοντα γεγονότα που ξεκίνησαν το Φλεβάρη του 2022, με τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι λαοί δεν αλλάζουν και δεν βελτιώνονται ούτε με διανόηση ούτε με βιβλία ούτε με ''καλλιέργεια'' (aka κουλτούρα) ούτε και με τέχνη αλλά με μπαρούτι, αίμα, φέρετρα και ομαδικούς τάφους. Οι λαοί αλλάζουν με την Τεχνολογία και κυρίως με την Πολεμική Τεχνολογία, για την οποία έχει πέσει τεράστιο χρήμα, ασυγκρίτως φυσικά περισσότερο χρήμα από την Βιοϊατρική Τεχνολογία. Εν έτη 2022, μεταξύ δυο Μεγάλων Πολέμων, ενός παρελθόντος πολέμου κι ενός μελλοντικού, έχεις ένα πολύ μικρούλι περιθώριο να προετοιμαστείς για Ειρήνη. Ποια ειρήνη όμως; αυτή την υποκριτική, φρούδα Ουτοπία! Αλήθεια, υπάρχει ειρήνη; Ακόμα και στο μεσοδιάστημα δυο πολεμικών συρράξεων, ειρήνη υπάρχει; Κι αν υπάρχει που εντοπίζεται; Μήπως στο δυστυχισμένο μυαλό των ανθρώπων που πεινάνε ή ζουν στη φτώχεια και στη ανέχεια; Φυσικά και όχι. Εκεί δεν υπάρχει ειρήνη! Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ εάν υπάρχει ειρήνη σε εξαθλιωμένους πληθυσμούς αστικών ή επαρχιακών περιβαλλόντων, στους αστέγους που μένουν στο δρόμο, σε άτομα με αναπηρίες και σωματικές παραμορφώσεις κάθε λογής ή ακόμα σε ασθενείς των ογκολογικών κέντρων που παλεύουν με τον καρκίνο; Όχι! Ούτε στο σώμα τους, ούτε στην ψυχή τους υπάρχει ειρήνη! Συνεπώς, πως ζητάτε να υπάρχει ειρήνη σε επίπεδο πληθυσμών, σε επίπεδο χωρών, σε επίπεδο ηπείρων και γενικά στον πλανήτη Γη; Σταματείστε λοιπόν την υποκρισία. Όσο υπάρχει η Σπάνη των Αγαθών (η σπανιότητα κι έλλειψη αγαθών, υλικών και συναισθηματικών), Ανθρώπινος Πόνος (σωματικός και συναισθηματικός) και Ανθρώπινη Βιολογική Φθορά και Ασθένειες, δεν θα υπάρχει ειρήνη παρά μόνο στο υποκριτικό φαντασιακό σας, αγαπητοί άνθρωποι της Γης!
Τεχνητά Κράτη, Γεωπολιτικά Λάθη και η περίπτωση της Ελλάδας και της Τουρκίας
Ο Πούτιν με κίνητρο να αποκαταστήσει το γεωπολιτικό λάθος του Λένιν, εισέβαλε στην Ουκρανία. Κατά τον Πούτιν, στον Λένιν οφείλεται η ύπαρξη της Ουκρανίας ως ξεχωριστή διοικητική-κρατική οντότητα. Και πίσω από ένα τέτοιο κίνητρο, δεν κρύβεται καμία ''δήθεν αποκτάσταση της Ιστορίας'' αλλά κρύβεται η πρόληψη της Σπάνης των Αγαθών (βλέπετε η Ουκρανία είναι μεγάλη χώρα με πολύ πλούσιο υπέδαφος κι εξαιρετικά εύφορη περιοχή) στη Ρωσική Οικονομία και το Γεωπολιτικό Ρυθμιστικό Γόητρο της κλίκας του Πούτιν και των λοιπών μελών του Κρεμλίνου. Μπορεί η Ουκρανία ως έδαφος να μην υπάγεται πλήρως ιστορικά στη Ρωσία (άσχετα εάν η Ρωσία το αμφισβητεί), όμως εκτός από τη Ρωσία, την Ουκρανία την ''λιγουρευόταν'' κυριολεκτικά όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρασίας. Και ο Χίτλερ. Αλλά και ο Ναπολέων. Και φυσικά οι Αψβούργοι. Η Ουκρανία, όμως, αποτελεί ένα τεχνητό κράτος. Τα εδάφη της, ανέκαθεν, πολύ πριν την ίδρυση της Ουκρανίας ως κρατικής οντότητα ήταν ζωτικής γεωπολιτικής και οικονομικής σημασίας. Κι όχι μόνο για τη Ρωσία. Και άλλες χώρες/έθνη θεωρούσαν την Ουκρανία ως ιστορικό έδαφος της φυλής και του έθνους τους: οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί, οι Καραντανοί (δηλ. σημερινοί Σλοβένοι) και οι Κροάτες θεωρούσαν την Ουκρανία ως ''Λευκή Κροατία'' (Bijela Hrvatska) και την είχαν αναγάγει στην αρχαία κοιτίδα μιας πατρώας αρχαίας φυλής Γότθων, των Krim-Greuthungi (Γότθοι της Κριμαίας, μια φυλή προϊόν επιμιξίας Γότθων, Φιννο-Ούγγρων, Κιμμερίων και μιας άλλης άγνωστης Πρωτο-Γερμανικής φυλής της Μαύρης Θάλασσας..). Συνεπώς τα παραπάνω έθνη, θεωρούσαν την Ουκρανία ιστορικό έδαφός τους! Ο λόγος βέβαια ήταν οικονομικός (σε καμία περίπτωση ιστορικός), η καλύτερα ''Γεωπολιτικο-Οικονομικός'' καθώς η διεύρυνση ενός Ζωτικού Χώρου, προλαμβάνει τη Σπάνη των Αγαθών, αλλά για να διευρυνθεί, θέλει ανθρώπινο δυναμικό ως στρατό, άρα διαδίδοντας τέτοιες εθνικιστικές φανφάρες για ''πατρώες Γοτθικές φυλές'' ''μπουκώνεις'' ταυτόχρονα τα στομάχια των πεινασμένων υποψηφίων στρατιωτών, όχι με φαγητό (το οποίο τους λείπει), αλλά με στείρα εθνικιστική και θρησκευτικοπαγούς τύπου έπαρση (έτσι απασχολείς έναν λιγούρη από την πείνα του).
Η Ελλάδα ειναι, επίσης, ενα τεχνητό κράτος. Ένα τεχνητό κράτος που το προστατεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ αλλιώς θα είχε γίνει βορά εδώ και καιρό της Τουρκίας και μάλιστα πολύ εύκολα. Και η Ελλάδα ως χώρα κι έθνος έχει κι αυτή ημερομηνία λήξης. Η Ιστορία της Ελλάδας ως κράτους, δηλαδή ως Σύγχρονου Κράτους, στη Γεωπολιτική Σκακιέρα της Ευρασίας, ξεκινά, ως ενεργός υπόσταση, το 1822, έπειτα από ενεργό ''καριέρα'' 400 χρόνων ως Sancak (Σαντζάκι), δηλ. Διοικητική Περιφέρεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Οθωμανική Ιστορία του Rum Millet, αποτελεί την Επίσημη Προϊστορία του Σύγχρονου Νεοελληνικού Κράτους, είτε αυτό αρέσει στον Ελληνικό λαό είτε όχι. Η ίδια περιοχή που βρίσκεται σήμερα αυτό που καλείται ως Ελληνικό Κράτος, ήταν τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή αλλιώς.. Βυζάντιο). Και πιο πριν, τρέχα γύρευε, κυριολεκτικά (εδώ αίρεται πλήρως κι αυτό που λέμε ''ελληνικότητα'' και ''ελληνοορθόδοξος κόσμος'').
Συνεπώς, η σύγχρονη Ελλάδα είναι πρώην Sancak. Ως πρώην Sancak είναι γνωστή, παντού, τόσο ιστορικά όσο και γεωπολιτικά. Κατά τη γνώμη μου, δεν υπήρξε σκλαβιά πουθενά αυτά τα 400 χρόνια Τουρκικής Εξουσίας στον ελλαδικό χώρο. Αυτό που υπήρξε, ήταν το φάγωμα των Ρωμιών μεταξύ τους, κάτι το οποίο προϋπήρχε (όπως πάντα) και που κορυφώθηκε σε γενικευμένη σύρραξη με αναζήτηση εξωτερικής βοήθειας (Μεγάλες Δυνάμεις, Παραδουνάβιες Ηγεμονίες) λίγο πριν ξεσπάσει το 1821. Κι όλο αυτό, προκάλεσε μια σειρά πολέμων που είναι καταλογογραφημένοι ως ''Ελληνική Επανάσταση''. Επί τη ευκαιρεία, οι Έλληνες, είναι καιρός να αποτινάξουν πια την προπαγάνδα που έφαγαν στα σχολεία τους. Το ότι βέβαια δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα αυτό, είναι γιατί δεν συμφέρει την κοινωνία την ίδια που εκτός του ότι είναι αμόρφωτη, εξακολουθεί να στρουθοκαμηλίζει με έναν αρρωστημένα φαντασιόπληκτο και υποκριτικό τρόπο. Θα πρέπει να καταλάβουμε λοιπόν ότι οι ρίζες των Νεοελλήνων είναι η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Οθωμανική Ιστορία θα πρέπει να ενταχθεί πλήρως στην επίσημη παραδοσιακή Ιστορία, στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα. Από την ιστορία των Τουρκικών Λαών μέχρι της γένεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη Γεωπολιτική της Ευρασίας σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, διαγράφεται η δόμηση αυτού που ονομάζεται σήμερα ''Ελλάδα''. Μόνο έτσι θα μπορεί πια να πει ο μέσος Έλληνας ότι έμαθε σωστά την Ιστορία του. Η Κλασσική Αρχαιότητα είναι ένας τομέας Παγκόσμιος, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και τη Μεσόγειο και με βάση την πραγματικότητα του Νεοελληνικού Κράτους, δεν έχει καμία συναρμογή με το παρόν κράτος αυτό. Όπως καμία συναρμογή δεν έχει η Ιστορία της Βαβυλώνας με το σημερινό Ιράκ, η Περσία των Αχαιμενιδών με το σημερινό Σιιτικό Αραβογενές Ιράν ή η Αίγυπτος των Φαραώ με την σύγχρονη Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου. Όσο για τη γλώσσα, μια εκτενή μελέτη συνδυασμού Ιστορίας και Γλωσσολογίας θα μας έπειθε περί της ''τεχνητότητας'' της Νεοελληνικής Γλώσσας. Τεχνητότητα και Αναγκαιότητα λοιπόν και ως Τεχνητό Κράτος που ήταν η Ελλάδα, οι Έλληνες και ξένοι Φιλέλληνες λόγιοι, αποφάνθηκαν ότι έπρεπε οι κάτοικοί του νεοσύστατου αυτού τεχνητού κράτους που ονομάστηκε ''Ελλάς'' να μάθουν την καθαρεύουσα και μετέπειτα την δημοτική, χωρίς να υποστηρίζεται όλο αυτό από καμία σοβαρή κια συμπαγής παράδοση και ιδεολογία, παρά μόνο από την Χριστιανική Ορθοδοξία (δηλ. σαθρά και σάπια θεμέλια). Στην τελική, αν δεν συμφωνούν μαζί μου οι Έλληνες, ας διαβάσουν την ''Βαβυλωνία'' του Δημητρίου Βυζάντιου στην τελική να καταλάβουν κάποια πραγματάκια (όσο μπορεί φυσικά το IQ τους να αντιληφθεί..). Αξίζει να σημειώσω ότι αυτή η αδυναμία ή άρνηση της κατανόησης των πραγμάτων ως έχειν από την πλευρά της πλειονότητας των Ελλήνων, αποτελεί την πηγή του κακού στην Ελλάδα, διότι ακριβώς αυτή είναι και η ίδια νοοτροπία που δημιουργεί και συντηρεί το οργανωμένο έγκλημα και την μαφία στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, μια διαπλοκή διαφθοράς η οποία συντηρείται και μάλιστα με τις ευλογίες και τους επαίνους των προτύπων της ελληνικής κοινωνίας (δηλ. από την πλειονότητα του λαού).
Με βάση τα παραπάνω που παραθέτω, διαφαίνεται ότι η Τουρκία κάποια στιγμή θα ζητήσει την αποκατάσταση του γεωπολιτικού λάθους που διέπραξε ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος κατά τη σύγχρονη αντίληψη των Τούρκων Θεωρητικών, έκανε μισή δουλειά: Έπρεπε να περάσει και απέναντι να καταλάβει και την υπόλοιπη Ελλάδα, την Ηπειρωτική Ελλάδα, τα παράλιά της και τα νησιά της, μέχρι και την Κρήτη και τη Γαύδο, αποκαθιστώντας την Οθωμανική Αυτοκρατορία και αποκτώντας ένα λαμπρό κύρος στη Δύση, μιας και η Τουρκία πλέον θα αποτελεί το πιο υπολογίσιμο σύνορό της, ως Ευρασιατική Πύλη. Κάτι τέτοιο ενδέχεται να συμβεί στο μέλλον, μόνο εάν η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλυθεί και το ΝΑΤΟ αναδιοργανώσει τα συμφέροντά του. Αν ενδιαφέρεστε να μάθετε ποια θα είναι η τύχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σας παραπέμπω στο άρθρο μου αυτό: https://evolutiongr.wixsite.com/society/post/o-%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%B7%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D
Μετά από μια τέτοια σύρραξη (με θύματα πολλούς Έλληνες αλλά και Τούρκους), προφανώς, η δημιουργία μιας Ενιαίας Αιγαιακής Συνομοσπονδίας (με επίκεντρο το Αιγαίο) που θα αποτελείται από την σύγχρονη Ελλάδα, τη Δυτική Μικρά Ασία και από τμήματα της Κεντρικής Ανατολίας καθώς και ολόκληρη την Κύπρο θα διαφαίνεται ως μονόδρομος, καταργώντας αυτό το μόρφωμα/γεωπολιτικό σφάλμα της Ευρασιατικής Σκακιέρας που καλείται σήμερα -ατύπως- ως ''Ελλάδα'' ή πιο ευπρεπώς ''Ελληνικό Κράτος'' ή πιο επισήμως ''Ελληνική Δημοκρατία''. Το ίδιο θα συμβεί και στην Τουρκία, μιας και θα ενωθεί το μεγαλύτερο μέρος της με την Ελλάδα και θα αποτελέσουν ένα ενιαίο, μικτό συνομοσπονδιακό κράτος: Την Αιγαιακή Συνομοσπονδία ή Συνομοσπονδία του Αιγαίου (Aegean Confederation). Μόνο τότε οι Έλληνες θα μπορούν πια να ταξιδεύουν ελεύθερα στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη ως δικές τους περιοχές, δικές τους πατρίδες! Ελλάδα και Τουρκία λοιπόν κάποια στιγμή θα καταργηθούν. Ασφαλώς και η Τουρκία είναι ένα τεχνητο κράτος. Είναι ένα κράτος πρόσφατο στην Ιστορία και φυσικά εντελώς ξεκομμένο από το Μογγολικό-Αλταϊκό παρελθόν του, πέραν της Ογουζικής γλώσσας του λαού του φυσικά, η οποία είναι το μόνο που επέζησε. Πέραν της Αλταϊκής γλώσσας τους, οι Τούρκοι δεν έχουν τίποτα κοινό με τους legit, original Τούρκους, του Μογγολικής καταγωγής λαούς της Ασίας, της Σιβηρίας και της Άπω Ανατολής (Τούρκοι μπορούν θα θεωρηθουν οι Κορεάτες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι Τούρκοι οι πολίτες της Τουρκίας). Οι σύγχρονοι Τούρκοι είναι απλά Τουρκόφωνοι Οθωμανοί, και η καταγωγή τους είναι από φύλα του Καυκάσου (το 60% των σύχρονων Τούρκων συγγενεύει πλήρως γενετικά με τους Γεωργιανούς), της Ανατολίας, της Ανατολικής Μεσογείου (Έλληνες, Ρωμιοί της Ανατολίας) καθώς και από πολυάρθιμα Ιρανικά φύλα που ζουν στα βάθη τους (Κούρδοι, Ασσύριοι, Ιρανοί νομάδες, κλπ). Αυτό που διαφοροποιεί την Τουρκία από την Ελλάδα και την κάνει -μέχρι στιγμής- να υπερέχει γεωπολιτικά και στρατιωτικά στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ότι, παρά την τεχνητότητά της, βρίσκεται χρονολογικά και διοικητικά τόσο κοντά στη ''νεκρή'' μητέρα της, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία υπήρχε πανίσχυρος γεωπολιτικός ρυθμιστής τους προηγούμενους αιώνες. Η Τουρκία, ως σύγχρονο τεχνητό Κράτος έχει μεγάλη σύνδεση παράδοσης και ιδεολογίας με την ιστορική Οθωμανική Αυτοκρατορία από ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες με το Βυζάντιο ή ακόμα χειρότερα η Ελλάδα και οι Έλληνες με τη Μακεδονική Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή την Κλασσική Αθήνα (!), όπου πλέον η απόσταση γίνεται άπειρη και αχανής ανάμεσά τους (και φυσικά κάθε φαντασιακή προσπάθεια σύνδεσής καταντά όχι μόνο ουτοπική αλλά και πλήρως γελοία και ''καραγκιοζίστικη'').
Όταν η Ιστορία μίλησε αλλιώς: Η Τύχη των Τεχνητών Κρατών με Σαθρές Βάσεις
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η τύχη των τεχνητών κρατών τα οποία είναι προσφάτως συντιθέμενα στην Ιστορία, υποβασταζόμενα σε σαθρές υποδομές και διαπνεόμενα από δανεικές και χιμαιρικές ψευτοϊδεολογίες τύπου προγονοπληξίας, θρησκευτικής δογματοληψίας όπως ακριβώς οι Έλληνες με τη νεκρή Έλλαδα τους, την παράλογη ορθοδοξία τους και το γενικά αρρωστημένο φαντασιακό τους (που αντικατοπτρίζει την αμόρφωτη και βαθιά άρρωστη κοινωνία τους). Το ίδιο ισχύει και για πολλά άλλα τεχνητά κράτη (π.χ. Κράτη Πρώην Γιουγκοσλαβίας, Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία, Αλβανία, Ρουμανία, Μολδαβία, Γεωργία, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Αφγανιστάν, Κιργιστάν, κλπ). Η Ουκρανία είναι επίσης ένα τέτοιο κράτος, αποκύημα της διοικητικής διαίρεσης της Σοβιετικής Ένωσης και από οικονομικής και γεωπολιτικής πλευράς, πρακτικό σκάρφισμα του ηγέτη Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ (δηλ. του Λένιν), στα ταυτόχρονα πλαίσια στα οποία ζυμώθηκε και η ίδια η Ρωσία, εντός της Ενιαίας Σοβιετίας. Ως λοιπόν τεχνητό κράτος η Ρωσία το έχει στο στόχαστρό της κι όχι ως ιστορική της συνέχεια (αν πάμε βαθύτερα στην Ιστορία, το Κίεβο ήταν παλαότερο κράτος από αυτό που ονομάζεται σήμερα ''Ρωσία''). Τα τεχνητά κράτη χωρίς στέρεες και σοβαρές ιδεολογικές, επιστημονικές, οικονομικές και παραγωγικές υποδομές, είναι τα πρώτα που πεθαίνουν στην Ιστορία. Τα ισχυρά και παραδοσιακά σοβαρά κράτη πεθαίνουν κάποια στιγμή κι αυτά αλλά αργότερα κι αφού έχουν καταφέρει να προσεγγίσουν το επίπεδο του Γεωπολιτικού Ρυθμιστή ή έχουν διατελέσει κάποια στιγμή κι αυτά ένας τέτοιος ρυθμιστής. Αυτή η ιδιότητα ακριβώς αποτελεί και τον προσδιορισμό ενός κράτους ως ''Ισχυρό και Παραδοσιακό'': Η Iδιότητα του Ιστορικώς Γεωπολιτικού Ρυθμιστή σε κάποια πρόσφατη και αδιάσπαστη περίοδο της Ιστορίας τους με το σήμερα. Με τον προσδιορισμό ισχυρά και παραδοσιακά κράτη, αναφέρομαι σε κράτη όπως η Γερμανία, η Βρετανία, η Γαλλία, η Αυστρία, οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, Η Ιαπωνία αλλά και άλλα κράτη μικρότερα που κάποτε, στη Νεότερη Ιστορία έπαιξαν στο παρελθόν ενεργό ρυθμιστικό γεωπολιτικό ρόλο όπως Βέλγιο, Ολλανδία, η Σουηδία, Ουγγαρία και Πολωνία. Εξαίρεση σε αυτό αποτελεί η Κορεατική Χερσόνησος, η οποία παρόλο που τα έθνη τους έχουν μια ισχυρή στο χρόνο ιστορία παράδοσης, αποτελούν και τα δυο πλέον σήμερα, τεχνητά κράτη: Η Βόρεια Κορέα (που είναι προϊόν των απαρχών Ψυχρού Πολέμου) και η Νότια Κορέα που είναι προϊόν της Δύσης (κι αυτή προϊόν των απαρχών του Ψυχρού Πολέμου είναι και κυρίως του Σχεδίου Marshall).
Η αντίδραση των Ουκρανών πολιτών στην εξαρτημένη από τη Ρωσία τεχνητότητα της χώρας τους, φάνηκε ολοκαθαρα στο Euromaidan, εκείνης της νύχτας της 21ης Νοεμβρίου του 2013 κι εκκίνησε μια συνεχή κλιμακούμενη κρίση στη χώρα, με τον Πόλεμο στην Κριμαία το 2014 και με αναμενόμενο αποκορύφωμα την εισβολή της Ρωσίας το Φλεβάρη του 2022. Η νίκη της Ρωσίας στην Ουκρανία αποδείχθηκε σίγουρη (με την εισβολή του Φλεβάρη του 2022), αλλά η διατήρησή της παροδική και μάλλον αμφίβολη. Και φυσικά, η Δύση δεν έχει πει ακόμα τις τελευταίες της λέξεις, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Και μην ξεχνάμε, δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα το Drang nach Osten, που αποτελεί μια πολύ παλιά ιστορική εκκρεμότητα που ξεκινάει το 1198, κατά την λεγόμενη ''Βόρεια Σταυροφορία'' των Γερμανών του 12ου και 13ου αιώνα, απέτυχε να ολοκληρωθεί από τους Ναζί κι ακόμα παραμένει ανοικτή.
Σε όλα αυτά τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και όλα αυτά τα γεγονότα που μένουν να επέλθουν στο μέλλον, δεν υπάρχει τίποτα ενορχηστρωμένο, τίποτα το ''συνωμοτικό'', παρά μια διαρκής αναζήτηση πόρων και αγαθών, κίνητρα με οικονομικές βλέψεις και διεκδίκηση διεύρυνσης Ζωτικού Χώρου (Lebensraum) που επιφέρουν και με μια σειρά πολεμικών επιχειρήσεων και οικονομικών κρίσεων που υποκινούνται από τους γεωπολιτικούς σφετερισμούς της Ρωσίας όσο και από τις αντιδράσεις της Δύσης και τα μακροπρόθεσμα μεγαλόπνοα σχέδια των Δυτικών Κυβερνήσεων στην Ευρασία. Δεν είναι μόνο η Ουκρανία στόχος-έπαθλο αλλά και το Αιγαίο και η Ανατολία και ο Καύκασος και η Κασπία. Η Ουκρανία, ως τρέχον παράδειγμα τεχνητού κράτους με σαθρές βάσεις αυτονομίας, βάσεις εξαρτώμενες καθαρά από την Παλαιά Σοβιετική Ρωσία, είναι μια πλούσια σε φυσικούς πόρους, εύφορη, γη κι επομένως είναι το βραχυπρόθεσμο έπαθλο της Ρωσίας και το Summum Bonum (Απόλυτο Αγαθό) ενός μελλοντικού Δυτικού Σχεδίου Επιχειρήσεων (οικονομικών; στρατιωτικών; κατασκοπικών; και τα 3 μαζί; θα δείξει). Η Ουκρανία θα μπορούσε να αποτελέσει τον μελλοντικό σιτοβολώνα της Τευτονικής Δύσης και η γεωπολιτική σημασία της Κριμαίας είναι τόσο πολύτιμη όσο και κρίσιμη. Αποτελεί κρίσμο εμπορικό δρόμο αλλά και διέξοδο προς τον Καύκασο κι από εκεί στην Κεντρική Ασία. Για την Κριμαία και τον Καύκασο έχουν δωθεί τόσες λυσσαλέες μάχες από τους Τεύτονες σε ολόκληρη τη Μεσαιωνική και νεώτερη Ιστορία (με πιο γνωστή και πιο πρόσφατη, την Επιχείρηση Edelweiss το 1942).
Η Ρίζα του Πολέμου και το Κέλυφος ενός Ιδεατού Τεχνοπολιτισμού
Ο πόλεμος θα δεσπόζει για πολύ ακόμα στην ανθρωπότητα, στον πλανήτη Γη. Θα σταματήσει να υπάρχει μόνο όταν λυθεί το Πρόβλημα της Σπάνης των Αγαθών και αναχαιτιστεί το επίσης Πρόβλημα της Βιολογικής Φθοράς του Ανθρώπου. Τότε, εάν συμβεί αυτό, οφείλω να παραδεχτώ ότι ο πόλεμος πλέον θα είναι μια ανοησία, διότι η εξάσκησή του, θα σπαταλά πόρους κι ενέργεια. Για να μιλήσω και εντελώς φουτουριστικά (και μάλλον -μέχρι στιγμής- εξωπραγματικά, νομίζω πως έχω την άδεια να το κάνω) ένα Ιδεατό Μετανθρώπινο Είδος, θα παρακινηθεί να σμικρύνει τον εαυτό του, ώστε να φτάσει πιο κοντά στις νανοσκοπικές-κβαντικές κλίμακες οργάνωσης της ύλης/ενέργειας. Έτσι, το νέο αυτό είδος να δημιουργήσει έναν Κυβερνοχώρο όπου οι νέες οντότητες θα προσπαθούν να ξεπεράσουν σε ευφυϊα η μία την άλλη, δημιουργώντας ένα διαστελλόμενο Κέλυφος. Το Κέλυφος, θα οδηγήσει σε ανταγωνιστική πίεση προς σμίκρυνση, καταλήγοντας στην κυριαρχία του νέου αυτού είδους στο υποατομικό επίπεδο της ύλης, μετασχηματίζοντάς την. Τότε θα αρχίσει ο Εποικισμός (Colonization) της Νέας Γης, μιας νέας Τεχνητής Διάστασης που θα ''καταπιεί'' κυριολεκτικά την παρούσα γήινη αυτή διασταση. Ας μην προτρέχουμε όμως με τέτοια σενάρια κι ας τα αφήσω αυτά για θέματα νέων άρθρων μου με διαφορετική θεματολογία από αυτό το παρόν άρθρο.
Πως το Χάος ''ζυμώνει'' την Ιστορία: Θα υπάρξει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος;
Για την ώρα όμως και μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμα, ο πόλεμος θα συνεχίζει να αποτελεί κινητήριο δύναμη εξέλιξης και βελτίωσης των λαών, στο κοντινό μέλλον (για περίπου έναν ακόμα αιώνα). Κι όσο εξελίσσεται η τεχνολογία, ο πόλεμος απλά θα καμουφλάρεται με διάφορα προσωπεία και θα αλλάζει μορφές διεξαγωγής του αλλά θα παραμείνει πόλεμος. Στο κοντινό αυτό μέλλον, τα ίδια λάθη θα επαναληφθούν. Όσο υπάρχουν λαοί, θα υπάρχει πόλεμος με αυτή τη μορφή του όπου η Ιστορία μας έχει διδάξει. Όσο πιο μεγάλος ο πληθυσμός των λαών της Γης, τόσο μεγαλύτερο το μέτρο της μη-βελτίωσης και μη-εξέλιξής τους. Λαός = Πόλεμος διότι ο λαός αποτελεί το ίδιο το αναλώσιμο υλικό του Πολέμου. Αυτό θα συμβαίνει, μέχρι κάποια στιγμή ο πόλεμος να θεωρηθεί κάτι το ανόητο και ξεπερασμένο πια (νέα αντίληψη λόγω σημείου καμπής που θα επέλθει από την Τεχνολογική Επιτάχυνση), αλλά πριν γίνει αυτό θα πρέπει να συμβεί ένα ''κλάδεμα'' (pruning), αποδεκατισμός κι έπειτα ενδελεχής έλεγχος της ποιότητας και της ποσότητας των ανθρωπίνων μαζών ώστε αυτή η νέα αντίληψη να γίνει mainstream. Κι ο λόγος είναι ότι για να εγκαθιδρυθεί κάτι τόσο ανατρεπτικά καινοτόμο, σε αξιακό, πολιτικο/κοινωνικό, οικονομικό και υπαρξιακό επίπεδο, θα πρέπει να υπάρχουν πρώτα τα ενδιάμεσα πρότυπα των αντίμετρων προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν αναγκαστικά/νομοτελειακά εκεί. Πρότυπα που βασίζονται στο θεμελιώδες και Παλαιό ''Κακό'' Παράδειγμα του Πολέμου. Η τρέχουσα πραγματικότητα το επιβεβαιώνει αυτό. Και τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα συνωμοσιών, αλλά αποτέλεσμα καθαρού Χάους. Όπως ακριβώς χαοτική είναι η ίδια η φύση, ο ίδιος ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ο ίδιος ο ανθρώπινος νους. Το Χάος, είναι η βασική παρασκευή μέσα στην οποία ζυμώνεται η Ιστορία και δημιουργεί εκείνο το ''γλυκό'' της δύναμης κι εξουσίας που καλείται Γεωπολιτική, μέσω μιας -ευκαιριακής- μεθοδευμένης διαδικασίας ''Ζαχαροπλαστικής'' που καλείται Γεωστρατηγική. Σπουδαία και νόστιμη τούρτα η Μεγάλη Γεωπολιτική Σκακιέρα! Τοιουτοτρόπως λοιπόν, επαληθεύεται ο ίδιος ο Zbigniew Brzezinki, τον οποίο ανέφερα στην αρχή του άρθρου μου.
Δεν χρειάζεται να γίνει ''Τρίτος Παγκόσμιος'', διότι πολύ απλά, ο ''Τρίτος Παγκόσμιος'' άρχισε αμέσως μετά τη λήξη του Δευτέρου. Ο ''Τρίτος Παγκόσμιος'' άρχισε καπάκι με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, το 1945. Ο Ψυχρός Πόλεμος ΔΕΝ τελείωσε ακόμα. Και δεν θα τελειώσει, όσο υπάρχει ακόμα η ανθρωπότητα σε αυτή τη μορφή, σε αυτό το νηπιακό στάδιο στο οποίο παραμένει προσκολλημένη. Ο Ψυχρός Πόλεμος Δεν θα τελειώσει όσο το παιχνίδι της Μεγάλης Σκακιέρας συνεχίζεται.
Το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει ακόμα, μέχρι να βγει ένας νέος νικητής. Ένας νέος Γεωπολιτικός Μεταπαίκτης κι Επικυριάρχος της Μεγάλης Σκακιέρας! Αυτός ο Επικυρίαρχος θα σαλπίσει το... τέλος του Ψυχρού Πολέμου και θα βάλει αυτή τη Μεγάλη αλλά Γηραιά πλέον Γεωπολιτική Σκακιέρα σε ένα Μουσείο. Και ο λόγος θα είναι ότι ο πλανήτης πια θα του ανήκει, οπότε η ίδια η Σκακιέρα θα είναι πλήρως άχρηστη και θα χρησιμεύει ως Μουσειακό Έκθεμα εκείνων των ''κακών'' παλαιών εποχών.
Συγγραφέας του παρόντος άρθρου: Γιώργος-Φανούριος Πουλόπουλος
